Update: 15 december 2024
Let op !!!
19 januari XL rit. Zondagochtend om 9 uur vertrekken bij de kerk in Oostzaan.
Oostzaanse fietsploeg
Archief 1e kwartaal 2017
Iedereen van de OKP de beste wensen voor het nieuwe jaar, dat het weer een mooi fietsjaar mag worden.
Het eind van het jaar is altijd een beetje rommelig, hoe vallen de feestdagen en kan ik het wel maken om even de huiselijke gezelligheid te ontvluchten om de ingenomen calorieën te verbranden.
Zondag eerste kerstdag heeft er denk ik niemand gereden, ik heb nog even het rondje tegengesteld gereden maar heb niemand gezien. In de periode tussen kerst en oud en nieuw is er door sommige lieden veel gereden. Wat te denken van Eric en Nico, die naar America zijn gefietst en daarna stukje doorreden richting Roermond. Eric de volgende dag weer netjes terug, hij heeft vorige week 660km gereden! Niet gek voor een winterweek en ik ben benieuwd wat hij van de zomer van plan is, want met zulke weekkilometers is er zeker sprake van een zekere ambitie voor het nieuwe seizoen.
Op nieuwjaarsdag was er gelukkig weer een grote groep aanwezig. De OKP neemt het fietsen serieus en ipv de hele oudejaarsnacht flink door te halen en laveloos in de morgen het bed in te kruipen stonden er 10 man bij de kerk.
Jack, Joan, Ron, Jan, Jan, Renzo, Aart, Hildo, Hans en ik waren vroeg genoeg wakker geworden om toch ons wekelijkse rondje te rijden. Onderweg nog Jan R en Piet tegen gekomen maar helaas niet in Edam bij de koffie gezien.
Het jaar werd zeer sociaal begonnen, 2 aan 2 en in een rustig tempo werd het wekelijkse rondje afgelegd. Nog wel een soort sprint tussen Hildo en Renzo maar dat mocht geen naam hebben. Koffie in het Damhotel, want ons vaste adres sliep wel uit.
Zelfs tijd voor een tweede bakkie en via de oude verkorte route weer terug naar huis.
Eigenlijk best wel lekker om eens rustig te rijden en gewoon lekker tijd te hebben om te babbelen. Weet je gelijk weer wat iedereen doet, qua fietsen en werk en andere hobby's. Andere zondagen hebben we daar de tijd en de adem niet voor want hangen we kromgebogen over het stuur naar het achterwiel van de voorganger te kijken en maar hopen om niet te moeten lossen. Ik hoop op vaker zo'n rustige winterrit want mijn lichaam heeft soms iets meer tijd nodig om te herstellen.
Peter
Aanstaande zondag 8 januari, om 16:00 speel ik met mijn groep “All Ellington” een concert in Zaandam in de Vermaning aan de Westzijde. Details hier.
Vanochtend werd bij de koffie opgemerkt dat €18 nogal duur was. Oei! Maandag ging ik met de poes naar de dierenarts. Een prikje tegen de vlooien en wat druppeltjes kregen we mee. Na 8 minuten stonden we weer buiten nadat we €64 afgerekend hadden. Die dag heb ik ook zonder nadenken de tank nog eens gevuld. Ook heb ik, zoals ik dagelijks doe, meer dan twee uur gestudeerd om in staat te zijn een concert van twee uur te kunnen spelen van dusdanige kwaliteit dat ik met mijn reputatie en de discipline die het vergt om zo'n orkest op te bouwen, vorige week het Bimhuis in Amsterdam uitverkocht en we niet het podium af mochten na twee toegiften. Drie keer een staande ovatie! Ik ben trots dat ik een beroepsmuzikant ben en niet een of andere amateur die niet eens een octaaf zuiver kan spelen. Ik begrijp dat dit ook het gezichtspunt van Nikki Terpstra is als hij op het NK ploegen alleen maar met profs wil rijden en niet met een ploeg met profs en amateurs door elkaar.
Voor de muzikanten in mijn band geldt hetzelfde als voor de profs van Terpstra: ze hebben de discipline om iedere dag tijd te investeren in hun muziek om zo een basis te hebben waarmee ze de concerten die ik wil spelen ook kunnen uitvoeren. Is het raar om daar voor betaald te willen worden?
Ik zou het leuk vinden als jullie zondagmiddag komen luisteren. En wij doen ons best om jullie een fijne middag te bezorgen. Dat is de 'deal'.
Als je voor €15 wilt blijven eten (Indonesische rijsttafel) na afloop? Dat kan alleen als je via deze link reserveert:
Eric Boeren
8 januari 2017. Na de oliebollenrit van vorige week moest het er vandaag van komen. Bij de kerk troffen we een gemotiveerde groep. Jan Leegwater, Percy Schmidt, Paul Waij, Peter van Diepen, Jerry Huinder en ik. Onderweg zouden Aart Koster en Rick Krijt aanpikken. Jerry had een volle rugzak mee en zou bij Scharwoude afbuigen naar Egmond om daar de halve marathon te lopen. Afgelopen maandag reed hij met Peter van Diepen 270 kilometer. Naar Den Helder, Makkum, Lelystad en toen de dijk naar Enkhuizen. Daar heb ik in de zomer al moeite mee. Ik beperkte me deze week tot 2 rondjes Spijkerboor. Rick zou normaal gesproken op deze ochtend de Wintercompetitie bij DTS rijden, maar griep in de familie deed hem besluiten met ons mee te gaan. En Rick op halve kracht is voor mij nog een maatje te groot. Ik draaide tot Purmerend mee, twee aan twee en ik besloot vervolgens achter aan te sluiten. De anderen draaiden netjes mee. Bij Scharwoude boog Jerry af en zijn plaats werd langs de dijk ingenomen door een ATB/er, die opviel door zijn ijverige houding. Het tempo werd bij Warder opgevoerd en Paul Waij ging eraf. De sprint werd ingeleid door de ATB/er, Peter van Diepen nam over, vervolgens kwam ik op kop en Jan Leegwater rondde het winnend af. Op de terugweg werd de A aangevuld door Olaf en Hans Schelvis. Beide fietsers, die aan het terugkomen zijn. Olaf met knieproblemen en Hans Schelvis van een gebroken heup. Nou, met die heup van Hans Schelvis is niks mee. Hij won de terugrit. Ik sluit af met een felicitatie aan Jesper Smorenberg, die gisteren Egmond Pier Egmond bij de basisleden won.
Uitslag Egmond Pier Egmond
Jesper Smorenberg 1.13.37
Emiel 1.16.06
Ron Smorenberg 1.18.28
Ron Janboers 1.20.50
Jan Beekhoven 1.25.48
Jack Budding 1.27.57
Astrid 1.31.35
Eric Buddelmeijer 1.58.53
Piet Krol 2.08.52
Eric op reis in het land van Duke Ellington.
De uitslagen hebben jullie al gekregen, maar hier dan ook nog een klein verslag van de strandrace Egmond Pier Egmond. Veruit de bekendste strandrace van Nederland en omstreken althans gerekend naar het aantal inschrijvers een dikke 4000, een druk weekeinde van de professionele organisatie Le Champion met op de zondag de hardloopwedstrijd. En hulde voor deze organisator die het allemaal weer op rolletjes heeft laten verlopen. Uiteraard een financieel klapstuk voor Le Champion maar ook terecht. Er wordt veel werk verzet heel veel vrijwilligers en heel veel werk is verzet door bedrijven te koppelen aan de wedstrijd/tocht.
Er zijn op dit moment ook organisaties die belachelijk veel geld vragen voor een strandrace met start op het strand een mannetje bij een keerpunt, als je voorinschrijft voor een serie van 5 gaat het nog (20 euro per rit) maar als je op de dag zelf ook nog wilt inschrijven kost je dat 27.50! De organisator die de mensen op deze wijze afzet verdient geen waardering. Ik zal de naam niet noemen maar in het verleden heeft hij de zesdaagse van Amsterdam georganiseerd. Nee mensen dan kan je toch veel beter voor 18 euro naar een optreden van onze Eric gaan kijken dan heb je veel meer gezelligheid en vakmanschap dus waar voor je geld!
Of elke zondag gewoon bij de kerk "ons" rondje rijden je doet veel parcours kennis op en het is gratis!
Bij EPE zijn ontzettend veel verschillende categorieën dat komt door de bedrijven teams deze hebben dan weer wedstrijd teams en toer teams, de leden van Le Champion hebben dan ook weer een apart startvak, en dan nog de echter wedstrijd rijders en de gewone toertocht rijders. Kortom een wirwar van uitslagen en groepen die over het strand karren.
Als eerste groep starten de licentie houders van de wielerbond deze hebben een wedstrijd licentie waarmee ze het gehele jaar in het hele land een door de knwu georganiseerde wedstrijd kunnen rijden als je heel goed bent dan op grote sportieve hoogte zoals Gesink, Terpstra enz. vlak daarna starten de basis leden van de KNWU deze hebben geen licentie maar zijn wel lid van de bond via een wielerclub, zij mogen geen z.g wegwedstrijden rijden maar wel op de wielerparcoursen bij de wielerclubs rijden op het strand rijden zij hun eigen competitie en wedstrijd. Overigens is bij de dames hetzelfde onderscheid. Normaal zijn er dan nog de gewone inschrijvers zonder KNWU lidmaatschap maar hier in EPE dus ook nog bedrijven competities.
De OKP deelnemers hebben jullie onderstaand al gezien met hun uitslagen en tijden, alle hulde natuurlijk naar Jesper Smorenberg die eerste werd bij de basis leden en dit al voor de derde keer dit jaar. Hij staat bovenaan in zijn competitie en als hij zo doorgaat zal de druk groter worden om bij de licentie houders te gaan rijden volgens seizoen. Een lastige keuze tussen blijven winnen en opnieuw in het midden aansluiten bij de toppers en kijken hoever je daar kunt komen. Hij kan dan aansluiten bij zijn vader en Emiel die ook beide een licentie hebben. Vader Ron rijd een heel goed seizoen en ook Moeder Astrid rijd de laatste wedstrijden geweldig, een keer gewonnen en nu 4e in een sterker veld en dat voor een vrouw die de moeder zou kunnen zijn van de andere dames! Er word al gesuggereerd dat er iets in het water zit van de familie, Dat zou overigens kunnen gelden voor de gehele Bollenstreek want dit jaar zijn ze voorin zeer sterk vertegenwoordigd want ook bij de grote jongens won een man uit die streek!
De andere grote winnaar was natuurlijk Piet Krol inmiddels 74 jaar oud en weer aan de start van EPE het is jammer dat in de grote uitslagen mêlee geen leeftijd uitslagen zijn want wellicht dat Piet dan nog op het podium zou hebben gestaan. !
Voor de anderen, Jack had een leegloper en moest pompend naar de finish vandaar zijn mindere tijd Eric Buddelmeijer ook lek na Castricum.
Zelf had ik niet ingeschreven maar op uitnodiging afgelopen vrijdag toch nog besloten te gaan in het AGU recreanten team, een kwartier later starten dan de rest, in een eigen groep sloot goed vooraan in mijn groep en de hele tocht alleen maar mensen ingehaald zowel heen als terug dan denk je dat je goed rijd maar de eindtijd bleek anders.
Gegroet, Jan
15 januari 2017
Vanmorgen vroeg wakker om even uit het raam te kijken of het wel fietsweer was. Mmm, een witte stoep en ook wat sneeuw op de weg, nog lekker doorslapen of toch ontbijten en opstappen voor het wekelijkse rondje met de OKP? Dan komen de eerste appjes binnen en kan ik niet achterblijven, de groepsdruk werkt altijd. We gaan het proberen vandaag.
Onderweg valt het wel mee, de temperatuur is niet zo laag zodat de natte sneeuw niet opvriest, het is meer natte slush puppy dan glad ijs. Met de stijgende temperatuur wordt de conditie van de weg alleen maar beter. Bij de kerk geen wachtende OKP ers, met Renzo en Jerry omgedraaid en begonnen aan ons natte ritje. Onderweg Aart opgepikt en Jan L, die was via de Zuiderweg gereden omdat hij de fietspaden niet helemaal vertrouwde. Nu waren we met 5 man en reden we rustig door naar Purmerend. Daarna gaf Renzo gas, ondanks dat er op de dijk behoorlijk wat natte sneeuwplaten lagen.
Ik had vandaag eigenlijk een rustige winterrit verwacht, met een rustig tempo ivm de glad/natheid van de weg. Dat viel tegen, ik moest flink aanzetten om bij te blijven. Eigenlijk had ik gewoon moeite om bij te blijven en of dat nu kwam doordat mijn benen niet goed waren of dat het tussen de oren niet goed zat, ik weet het niet. In ieder geval voelde ik mij het 5e wiel aan de wagen. Ik was vandaag het anker en had mij met dit lot verzoend. Eigenlijk hoopte ik dat de groep zou doorrijden, eraf is immers eraf. Kennelijk toch wat krediet opgebouwd in het ploegje want steeds werd er even ingehouden zodat ik kon aansluiten. Bij de koffie een extra koekje, een 2e bakkie en toen weer de nattigheid in. Inmiddels zagen we er weer aardig gespikkeld uit door het opspattende water. Via weggetjes binnendoor naar de Zuiderweg gereden en zowaar nog een klein sprintje tussen Aart en Jerry, de laatste won.
Daarna in een rustig tempo naar huis om de voetjes te laten ontdooien onder de douche. Het opspattende water dat langzaam je schoenen in sijpelde was toch vrij koud.
Peter
22 januari 2017
Vorige week een cultureel uitstapje gedaan en genoten van Eric die samen met zijn band een mooi optreden verzorgde in Zaandam. Jazz is niet mijn muziek, meestal te ingewikkeld voor mij, maar dit optreden was erg leuk. Het publiek bestond uit verschillende leeftijdsgroepen, van grijs en op leeftijd tot jong en onbedorven. De OKP was met een aardige afvaardiging aanwezig. Deze week had ik een ander cultureel uitje, kijken en luisteren naar een tributeband van Led Zeppelin. De bandleden waren denk ik een beetje stil blijven staan in de tijd: spijkerbroeken met wijde pijpen en peace teken op de broek, lang haar dat de kale en steeds dunner wordende hoofdhuid bedekte. Dus voor het beeld hoefde je niet naar het optreden te gaan. De muziek was prima, lekker hard (speciaal voor de wat hardhorende doelgroep denk ik) en goed gespeeld. Ditmaal bestond het publiek uit wat corpulente kalende dikkere mannen op leeftijd met heimwee naar de jaren 70. Headbangen was nog mogelijk maar dan zonder het wild rond zwaaiende haar want dat is helaas in de loop der tijd verloren gegaan.
Waarom vertel ik dit? Elke activiteit trekt zijn eigen publiek, jazz trekt een bepaald publiek en een tributeband trekt weer een ander publiek. Maar waar val ik onder?
De mamil rukt op, middle-aged-man-in-lycra. Elke zondag zijn wij het levende bewijs dat we tot deze groep behoren. We denken dat we nog jong zijn en eruit zien zoals 20 jaar terug maar inmiddels zijn we wat ronder en moeten we meer moeite doen om hard rond te gaan.
Vanmorgen moest ik daar aan denken toen ik samen met Percy naar de kerk reed. In een regelmatig tempo rijdend en genietend van het prachtige landschap dat wit van de rijp was. Ik keek op mijn teller en zag de data: hartslag 145 en snelheid 30km/u. Huh, ik had het idee dat ik veel harder werkte en mijn snelheidsbeleving zat er ook helemaal naast. Ik dacht minstens 35 te rijden met hartslag van 160. Dat gevoel heb ik de hele rit gehouden, je helemaal rot trappen en net boven de 30 gemiddeld rijden. Gaat het nog wel goed komen met de vorm, straks in de zomer? Of is de lucht nu zo dik en leveren die extra laagjes kleding zoveel weerstand op dat het wel langzamer moet gaan? Ik kijk om mij heen en zie andere soepel trappend hun beurtjes draaien, die hebben kennelijk nergens last van. Hans, Jerry, Paul, Percy, Aart en Jan rijden gestaag door (Jan haakt in Purmerend af, gaat proberen te schaatsen, ben benieuwd of hij niet door het ijs is gegaan want ik heb bijna niemand op het ijs gezien).
Tegen het einde van de rit laten we het tempo even zakken, Percy heeft wat moeite om te volgen en in de winter rijden we iets socialer. Ik haal opgelucht adem, ik kan ook even herstellen. Vandaag geen sprint bij Edam en bij de koffie een kleine afvaardiging van de B. De omil's (older-man-in-lycra) laten het afweten, hun broze botten lopen denk ik meer risico met deze gladheid en zijn al weken niet meer in het café gesignaleerd. Of ze staan op het ijs, dat kan natuurlijk ook, want schaatsen is ook een sport die populair is bij de wat oudere generatie (vanavond leuke aflevering van andere tijden sport over Kees Verkerk).
Olaf was er ook bij en zelfs met een kapotte knie kan hij ons moeiteloos het tweede stuk bij houden, Renzo heeft last van zijn rug maar ook hij rijdt gewoon makkelijk vooraan mee en Jerry rijdt met twee vingers in zijn neus alle gaatjes dicht. Ondertussen zat ik weer op een hartslag van 160-170, kon amper praten toen we het viaduct op reden en zie Jerry gemakkelijk als eerste de finish in de Wijdewormer passeren. Deze heren zijn duidelijk van een andere orde.
Terugrijdend naar huis denk ik nog even na en kom tot de conclusie dat ik een generatie ben opgeschoven. Ik probeer nog krampachtig jong te zijn maar ben het allang niet meer. Tijd om het te accepteren en wie weet fiets ik dan net zo lichtvoetig en soepel als de andere van onze groep.
Peter
29 januari 2017
Vandaag een grote sterke groep. Ik telde 8 man bij de kerk en later sloten Olaf, Dirk (lekke band) en Emiel nog aan. Met windje in de rug werd er lekker doorgereden naar Purmerend. Ik wil een voorstel lanceren: ipv over de sluisbrug de doorgaande weg vervolgen en twee stoplichten tegen krijgen, net als op woensdagavond over de brug gelijk linksaf de sluiskade op. Via het fietspad de brug over en dan pas oversteken bij de fietsoversteekplaats. Voordeel van deze route is dat we rustiger door Purmerend en langs de woonboten gaan rijden, we niet meer de auto's in de weg rijden en daarmee irritatie opwekken bij andere weggebruikers. Op de terugweg zou ik hetzelfde willen voorstellen. Vandaag of morgen komen we een verkeerde tegen die iemand tegen de vlakte rijdt. Als we gewoon even wachten bij het stoplicht kan ik ook even op adem komen;).
Na de woonboten het gas erop. Renzo had aangegeven niet helammal fit te zijn, beetje grieperig. Nou daar was weinig van te merken, ik bespeur toch het Kortjakje syndroom: altijd ziek midden in de week maar nooit op zondag. Wat nam hij weer hard over en trok dan even door, niemand kon volgen.
Op de dijk dus op volle snelheid, niet iedereen was in staat om zijn beurtjes mee te draaien. Het was slechts een kwestie van tijd dat er slachtoffers zouden vallen.
Dat gebeurde bij Oosthuizen, over de brug, fietspad op en er viel een gaatje. Renzo weg met Nico en Dirk reed erheen. De rest van de groep aarzelde, gaatje werd groter. Jerry, Emiel probeerden het nog maar kregen te weinig steun van de rest van de groep. Jan B gaf nog een snok maar moest bij het oversteken van de autoweg wachten, het groepje was definitief gevlogen.
Bij het keerpunt in Scharwoude vol tegen wind naar Edam. De wind was dik en best stevig. In ons groepje was de organisatie ver te zoeken. Niet iedereen draaide lekker mee en soms werd er dan weer te hard overgenomen dat er gaten vielen. Tja zo rijd je geen gat dicht. Integendeel, de drie koplopers liepen uit en gingen met elkaar uitmaken wie de sprint zou winnen. Gezien de power van Renzo was het een makkelijk klusje voor hem.
Wij finishte een paar minuutje's later, moegestreden en op waarde geklopt.
Na de koffie weer even moeten aanzetten na het tunneltje. Op de een of andere manier ben ik altijd te laat uit het koffiehuis en moet ik flink aanzetten om de groep bij te halen. Het ging weer hard, een paar versnellingen van Renzo en Cor waren genoeg om de groep uiteen te laten vallen. De scherpe bochten bij Oosthuizen deden de rest en 8 man ging ervandoor.
In Purmerend nog bijna gesneden door een automobilist die wat geïrriteerd was dat zijn stukje weg werd gebruikt door 8 fietsers. Dan mag je je koekblik natuurlijk naar rechts sturen en proberen een fietser om te kegelen. Grappig dat er op zondag meer agressie op de weg is dan door de weeks. Dan krijg ik heel vaak voorrang van auto's op plekken waar je het niet verwacht. Kennelijk zijn mensen rustiger als ze naar hun werk rijden dan op hun vrije dag.
Op het viaduct werd bijna het verschil gemaakt, een gezamenlijke Leegwatersnok en iedereen eraf. Maar dit werd niet doorgezet zodat het uiteindelijk uitmonde in een sprint, Dirk won afgetekend van Jerry. Zwift rules zullen we maar zeggen. Dirk rijdt de hele winter binnen op Zwift en kennelijk is deze simulatie zo goed dat hij op zondag gewoon eenvoudig met ons mee kan. Enige nadeel is dat hij niet goed op de weg en de steentjes let en lek rijdt. Dirk, in de winter ligt er aan de kant van de weg altijd meer gruis en troep, daar moet je niet doorheen rijden. Misschien moeten ze dat op Zwift ook even aanpassen, als je teveel aan de zijkant van de weg rijdt dat je dan virtueel lek kan rijden. Gelukkig voor hem was het nog op de weg naar het startpunt. Kon hij toch later weer aansluiten.
Peter
Buiten fietsen met de OKP
29 januari 2017
Dirk
Zwift is leuk, maar buiten fietsen is nog veel leuker. Zeker op zondag, met de Oostzaanse kerkploeg. Die zo heet, omdat er wordt verzameld bij de kerk in Oostzaan. Maar dat is logisch. Verslag van een heroïsch ritje. In opdracht van Paul, want volgens Paul schrijft de winnaar het verslag.
Vandaag heb ik de kerk niet gezien. We verzamelde met de Purmerendse bende bij de Melkwegbrug. Om stipt 9.30 uur vertrokken Renzo, Percy, Peter en ik richting Oostzaan. Via de Melkweg richting Purmerland en ergens bij een fietsviaduct moet ik door glas zijn gereden. Terwijl de rest doorfietste had ik ongeveer 20 minuten de tijd om mijn binnenband te vervangen. Ik haalde een scherp stuk glas van bijna een centimeter lang uit mijn band. Met een klein rotpompje duurde het tien minuten voordat ik de nieuwe band enigszins op spanning had gekregen. Ondertussen was Olaf aan komen rijden. Vanwege een blessure zou Olaf met de B-ploeg meerijden. Maar hij bedacht zich en we reden samen richting Oostzaan. Vlak voor Oostzaan kwam het peloton aangeraasd, ze hadden er zin in. We hadden maar net genoeg tijd om te keren en moesten even flink aanzetten om te kunnen volgen. Vooral Renzo was onstuimig. Dan is het tempo al straf, met 40 km per uur, en dan komt Renzo eroverheen met een snelheid van tegen de 50 km per uur. Knappe jongen als je dan kunt volgen. Dat gebeurt dus ook lang niet altijd. Wat als voordeel heeft dat Renzo het alleen niet volhoudt en vanzelf weer terug zakt in het peloton. Tussen Oostzaan en Purmerend gebeurde dat al wel een keer of wat. Tussen Purmerend en Oosthuizen ging dat vrolijk verder. Vlak voor Oosthuizen was het weer zover. Renzo nam keihard over en deze keer wist Nico nog maar net zijn wiel te houden. Er ontstond een aardig gat en gek genoeg zat ik er niet zover achter en was er achter mij ook een gaatje. Nico reed sterk, dus ik dacht dat het wel grappig zou zijn om naar Renzo en Nico toe te rijden. Misschien konden we met z’n drieën wegblijven. Zo gezegd, zo gedaan.
We hadden wind mee en draaiden lekker door. De groep zat vlak achter ons, maar het lukte ook niet echt om dicht bij ons te komen. Bij de oversteek bij Oudendijk, over de N247, hadden we mazzel. Er kwam niks aan, terwijl de meute achter ons even moest wachten. Het gaatje werd wat groter. Ik had er een hard hoofd in dat het goed zou aflopen. Wind mee was nog tot daar aan toe, maar ik geloofde niet dat dat met wind tegen ook zou lukken. Vanaf Scharwoude was het windkrach vier pal tegen. De dood of de gladiolen, dacht ik bij mijzelf. We bleven lekker doordraaien en keken zo nu en dan achterom. Tot mijn verbazing werd het gat alleen maar groter. Ik kon mijn niet voorstellen dat die kanjers achter ons dat lieten gebeuren. Eerzuchtig als ze zijn zouden ze er alles aan doen om ons bij te halen. Toch groeide het vertrouwen dat we het vol zouden houden.
Bij Nico ging het licht langzaam uit. De kopbeurten werden korter en het kostte steeds meer moeite om over te nemen. Niet gek, als je bedenkt dat hij de dag ervoor 112 kilometer met de Windjammers heeft gereden. Het laatste stuk reden Renzo en ik samen richting Edam. Ik verbaasde mij erover hoe goed ik het kon volhouden. Als ik dacht te merken dat Renzo wat meer moeite had om het vol te houden. Maar het kan toneel zijn geweest. In ieder geval waren we ineens bij Edam. Ik had niet opgelet. Natuurlijk zat Renzo in mijn wiel en kwam er niet meer vandaan. Ik ging nog halfslachtig de sprint aan maar dat was volkomen kansloos. Heb je die poten van Renzo wel eens gezien? Die zijn twee keer zo dik als die van mij, en dat wil wat zeggen.
Bij de tussenstop, bij Café de Gevangenpoort in Edam, werden we door de groep gefeliciteerd met onze mooie ontsnapping. We konden nagenieten bij een heerlijk kopje koffie. Nog lang niet opgedroogd mochten de de kou weer in. De eerste vijf minuten niet bepaald een pretje. Mijn voornemen was om het tweede deel van de tocht wat rustiger aan te doen. Maar zoals zo vaak, lukte dat ook nu weer niet. Renzo was nog niet uitgespeeld en raasde weer eens als een dolle stier voorbij. De mannen waren niet van plan hem nog een keer te laten ontsnappen en er werd hard gereden, dus reed ik mee. Ik had behoorlijk met krachten gesmeten en voelde dat mijn benen zwaar waren. Gelukkig had Renzo aangekondigd na het viaduct over de A7 linksaf te slaan, terug naar Purmerend. Samen met opa Jan knalde hij nog een keer vol gas het viaduct op. Ik kon niet volgen maar wilde ook geen gaatje laten ontstaan met Jan, Paul en Jerry voor mij. Het kostte weer flink wat kracht om aan te sluiten.
Ik was niet de enige die last had van de tussensprint bij het viaduct. Het tempo zakte aanzienlijk. Met een klein groepje bleven we doordraaien op kop, maar het ging niet van harte. De finish kwam in zicht en Jan gaf mij een seintje dat ik moest volgen. Ik was te moe om het goed te verstaan, maar automatisch gaf ik gas. Jan bleef stijf rechts rijden, zodat de renners achter ons geen voordeel hadden van de luwte. Helaas had ik ook geen voordeel van de luwte en dacht ik dat het kansloos zou zijn om zo de laatste kilometer nog vol te houden. Het tempo ging weer wat omlaag en ik kwam op kop te rijden. Er werd niet meer overgenomen en Jan zat natuurlijk weer goed in mijn wiel. Zo vader zo zoon.
Geen idee hoe ik bij de finish ben gekomen. Jerry schijnt iets tegen me gezegd te hebben, niks van gehoord. Mijn enige kans was een lange sprint en zo hard mogelijk doortrekken tot aan de finish. Tot mijn eigen verbazing kwam ik als eerste aan, met toch nog wel een aardige voorsprong op nummer twee. Heerlijk!! Het is dan wel niet de Amstel Gold Race, maar het gaat wel om de eer.
Gelukkig hadden we terug naar Purmerend de wind in de rug. Rustig uitfietsen. We komen nog wat achterblijvers tegen, waaronder Nico. De batterij was leeg bij hem na het avontuur van de ontsnapping. Of zoals hij het zelf verwoord op Strava: ‘Compleet naar de klote’. ;-)
Het was een mooie dag. En nu heb ik honger.
Dirk
5 februari
Wie wint die schrijft! Dus bij deze.
Na het avontuur van vorige week met Renzo en Dirk en de teleurstelling van een echte hongerklop, deze zondag toch maar wat vroeger opgestaan zodat ik een goede bodem kon leggen. Want het gaat me niet nog een keer gebeuren, goed rijden en dan na de koffie niet meer vooruit te branden zijn.
Eenmaal buiten bleek het ideaal weer te zijn, nauwelijks wind uit het zuiden en niet al te koud. Bij de kerk in Oostzaan stond dus ook een redelijk groepje waarbij Renzo, Dirk en Jerry de grote afwezige waren. Zou het bij hen dan toch ook pijn hebben gedaan?
Onderweg naar Scharwoude was het lekker rijden met de wind in de rug. Ook deed iedereen netjes zijn werk. Bij de oversteek was het even spannend omdat iedereen de auto zonder licht op de provinciale weg over hoofd had gezien, iedereen behalve Paul. Zonder kleerscheuren was het tegen de wind in richting Edam. Nog steeds werd er netjes gedraaid hoewel de twee Jannen, Leegwater en Beekhoven, een wedstrijdje deden, wie kan het hardst overnemen?
Omdat de grote kanonnen afwezig waren had ik mij voorgenomen om de sprint eens goed aan te pakken. Dus niet te vroeg op kop af en toe iemand ertussen laten etc... Puntje bij paaltje zat ik in de laatste honderden meters natuurlijk op kop met Jan Leegwater in het wiel. Normaal ben je dan kansloos. Echter Jan had blijkbaar besloten dat ik moest winnen, al vanaf 400 meter hoorde ik dat ik aan moest gaan. Op het moment dat ik omkeek en Peter aan zag komen schuiven ben ik aangegaan en heb ik niet meer omgekeken. Natuurlijk was het een cadeautje van Jan, toch smaakt het wel lekker.
Ook op de terug weg werd er weer netjes gedraaid en straf doorgereden, ook Olaf was veel op kop te zien. Blijkbaar werkt het uitstellen van de operatie goed voor de knie. Wie uiteindelijk de sprint heeft gewonnen was mij niet helemaal duidelijk was het Aard of toch Peter die z’n wiel als eerste over de streep drukte.
Groet,
Nico
Zondag 5 februari 2017. Een historische dag in de geschiedenis van de Oostzaanse Fietsploeg of ook wel De Kerkploeg Oostzaan. We bestaan namelijk 40 jaar!! Tien jaar geleden , op zondag 4 februari 2007, startten we gezamenlijk met de A en de B vanaf de kerk in Oostzaan in verband met het 30-jarig jubileum. Het startschot werd gegeven door de burgemeester en we stonden in de krant. Zelfs is er een film van deze jubileumetappe gemaakt, voorzien van geluid en achtergrondmuziek: The Eye of the Tiger en Stand up for the Champion. In dit geval was het Cor (Sixty Two toen nog), die met overmacht de sprint won. En een sfeervolle reportage van de koffiepauze in het Damhotel. We mochten er nog komen. De wereld lag open en alles was mogelijk.
In 10 jaar veranderde er veel. Léon, Roel, we moeten ze missen. Alain ligt in Oostergouw en zal niet meer de oude charmeur in wielerpak aan de koffietafel zijn. Anderen hebben op de operatietafel gelegen, sommigen zelfs meerdere keren, en zijn de dans ontsprongen. Maar toch staan er in Purmerland en Oostzaan iedere week weer renners klaar met de intentie om de ander eraf te rijden of in ieder geval niet gelost te worden. En allemaal 10 jaar ouder. Teun is nu 76 en zal bij het volgende jubileum 86 zijn. Waarschijnlijk zal hij dan nog tot Oosthuizen op kop rijden.
Tien jaar geleden werden we door Jan Hoff getrakteerde op een T-shirt met de opdruk: De Kerkploeg wacht op niemand! In dit opzicht is er toch wel wat veranderd. Men is socialer geworden. Het meedogenloze is eraf. Afgelopen donderdag moest Wim Jun een sanitaire stop maken. Voorheen een reden om de gashendel open te draaien, maar donderdag werd er een “pause pipi” ingelast. Met als voordeel, dat de te laat gestarte Eric Boeren kon aansluiten.
En vandaag ging het 40-jarig jubileum geruisloos voorbij. Paul Waij opperde nog even om de krant te benaderen, maar ik denk niet, dat dit ervan gaat komen. We hadden een knappe ploeg: Jan Beekhoven, Olaf de Jong, Percy Schmidt, Peter van Diepen, Paul Waij, nog een Paul (debutant en kennis van Paul W.), Jan Leegwater (met fraaie nieuwe Cube-schoenen), Paul Daas, Nico Buddelmeijer en ik. Wellicht dat een dosis Ritalin verlossing kan bieden, maar deze dag (5 februari!) ging Jerry de Elfstedentocht rijden. Waar zijn we mee bezig in de maand februari. In 1980 las ik in de Wieler Revue een interview met Hennie Kuiper. Die startte dat jaar in maart in Parijs-Nice met 800 trainingskilometers in de benen. Dat rijdt Jerry in januari in één week. Maar goed, ik begrijp, dat de drang om De Kei te winnen groot is. Van Olaf zullen we dit jaar weinig te vrezen hebben. Op 3 maart zal zijn meniscus gehecht worden en 6 weken lang zal hij het been niet mogen belasten. Ik startte vandaag behoudend. Eerst het lichaam op temperatuur brengen en later eventueel overnemen. Er heerste een collectieve bereidheid om mee te draaien. Nieuwe Paul besloot om de rit rustig op zich af te laten komen en reed nog behoudender dan ik. Voorin zag ik ze draaien alsof het een kermisnummer betrof. Maar met de behoudende insteek van een kritisch AVRO-lid (Cor van der Laak, wie kent hem nog?). Na de oversteek voelde ik mij sterk genoeg om over te nemen. En met wat tussenpauzes kon ik dit tot Edam volhouden. Nieuwe Paul had pech en reed lek. En daar gaf Paul Waij inhoud aan het begrip “vriend”. Bij sommige KPO-leden heerst soms de overtuiging: “ Een vriend is pas een vriend als je aan hem verdient”. Maar daar dacht onze webmaster anders over en offerde zijn kansen op. We hebben ze niet meer gezien. In een zinderende sprint eiste Nico B. de overwinning op voor Jan Leegwater. Op de terugweg werd de A aangevuld door Aart. Olaf sloot de terugrit af met etappewinst.
Hans Wierda
12 Februari 2017
Buitenspelen in de sneeuw. Een foto zegt meer dan 1000 woorden, dus hieronder staan in een keer 4000 woorden. Nog meer woorden (of eigenlijk foto’s) hier
19 februari
Vanmorgen met een klein groepje van 5 A renners gestart bij de Oostzanerkerk. Eric de Toeteraar twijfelde nog even ga ik links of rechts. Hij koos, verstandig als hij is, na de zware training j.l. zaterdag met Peter, voor een zekere start in Purmerland.
Naast ondergetekende waren Jerry, Peter, Nico B en Paul de Buurman die de motregen trotseerde. Later sloot ook Paul D aan. Helaas reed Paul de B halverwege Purmerend lek. Met de wind schuin achter en "regelmatige" aflossingen reden we met een mooi tempo richting de IJselmeerdijk. Vanaf hier hadden we wind tegen, sloot Paul de B weer aan en moest ikzelf af en toe een beurtje laten lopen. Nico B maakte weer een sterke indruk. Hij bevestigde dit door afgetekend de "Edam" sprint te winnen. In het koffiehuis bleek dat een gedeelte van de B ploeg vanwege de regen bij Purmerend huiswaarts was getogen. Jan Rus, Frans en Eric de Toeteraar vormden vandaag de B ploeg. Met Eric de Toeteraar nu als slot op de deur was de terugrit een copy van de heenrit. Regelmatige aflossingen, geen uitlooppogingen en ikzelf die af en toe een beurtje liet lopen. Op de Zuiderweg sprint bleek ik het goede wiel te hebben gekozen en bleef ik Jerry nipt voor.
Bij deze Olaf een voorspoedig herstel gewenst na zijn meniscus operatie j.l. Donderdag.
Groet Jan Leegwater
26 februari
Vandaag was het zeer rustig in mijn app groep. Ik kon merken dat het vakantietijd is want heel wat leden van ons groepje zaten op een vakantieadresje. Sommige deden aan een hoogtestage en ik ben benieuwd of deze heren volgende week de klinkers uit de straat rijden. Dan hebben we ook nog een ziekenboeg, Olaf is herstellende van een knieoperatie en Dirk heeft denk ik de laatste tijd te zware versnellingen getrapt op Zwift. Hij heeft wat last van zijn knie.
Bij de kerk een select groepje, Hans, Paul, Jan L en ik. Later sloot Martin Daas ook nog aan, hij was ontwaakt uit zijn winterslaap en wilde de benen wel weer testen in een OKP rit. Met zijn vijfen en windje in de rug naar Purmerend. Op de dijk naar Oosthuizen gaf Paul aan dat zijn benen niet goed voelde en hij liet het lopen. Waren we nog maar met 4 man, voordeel was wel dat we nu beter op de dijk paste en niemand op het kantje hoefde te rijden.
De snelheid liep weer aardig op, de hartslag trouwens ook. Ik verbaas mij er altijd weer over hoe gemakkelijk anderen rijden terwijl ik zelf het idee heb dat ik aan het harken ben. Jan draaide lekker mee, Martin was echt goed bezig en Hans keek vanaf de laatste plek of we het goed deden. Bij het keerpunt in Scharwoude kregen we de wind vol tegen. Dat viel niet mee en Martin en ik moesten het meeste werk doen. Zijn tenslotte de jonkies vergeleken met Hans en Jan. Af en toe namen ze wel een beurtje over, dan gingen wij kennelijk te langzaam. Maar ik was er blij mee, kun je toch eventjes langer in het wiel hangen van je voorganger en de druk van de bovenbenen halen.
De sprint, ahum ik zette iets aan en sprinten kun je het echt niet noemen ik mis gewoon deze kwaliteit, werd gewonnen door mij. Yes, bij afwezigheid van de andere sterke mannen mocht ik eens het zoet der overwinning proeven.
Bij de koffie ook een select groepje van de B, kennelijk was het weer toch niet mooi genoeg. Terwijl dinsdag er wel 14 man meereden bestond het groepje nu uit 5-6 man.
Na de koffie moesten we hard werken tegen de wind. Gelukkig een mannetje extra, Paul bleef nu wel volgen. Op het viaduct werd er geen gat geslagen zodat het wederom op een sprintje aankwam. Ik ging vroeg aan en gelukkig pikte niemand aan en kon ik onbedreigd naar de dubbele overwinning rijden. Toch wel fijn als er niet zoveel renners zijn, stijgen de winstkansen enorm en heb ik een heel goed weekend.
Peter
26 februari,
de laatste zondag van februari waren we met Piet, Mark, Henk ,Fred, Jan en ik.
Er stond een harde zw wind, Piet en Mark namen resoluut de kop en stonden die niet meer af tot bij de voorlaatste afslag, vandaar reden keurig Henk, Fred en Mark en als tweede waaier Jan D op kop naar Edam. Ruim later kwam de A binnen en wat opviel dat Hans W er een beetje uitgewoond uitzag, ik denk dat de nachtelijke correspondentie met Ben de oorzaak was. Ben was er ook niet.
Toen wij vertrokken bleef de Á rustig zitten,dat moeten ze meer doen, ons weer 10 min. voorsprong geven. Teruggaande leek wel of we Sagan bij ons hadden in de personen van Fred en Henk. Jan D hield de ouderen, Piet en ik uit de wind en zo reden wij op de finish af in de Wormer.
Jan hield zich keurig aan onze afspraak die was rustig tempo rijden tot er go go geroepen zou worden, alleen ik wist hiervan en hield wijselijk mijn mond zodat het in een gestaag tempo werd gereden. We hebben overigens heerlijk gefietst. Mannen bedankt.
Kees Krom
5 maart 2017.
Ik kom er steeds beter in. Vorige week bleef ik op leven en dood aan de staart hangen. Vandaag stapte ik monter het clubhuis De Gevangenenpoort binnen. En dat terwijl we in ongeveer dezelfde tijd ons rondje deden. En waar vorige week de hakbijl viel voor Paul Waij, daar viel vandaag het doek voor Percy Schmidt. Maar wie bleef er op 5 maart gewoon bij?........ Jawel, die gezellige dikzak. We startten met toch wel een respectabele groep: Peter van Diepen, Jan Leegwater, Percy Schmidt, Renzo Leegwater, Ron Smorenberg en ik. Op De Haal pikten Nico van Schaik en Paul Daas aan. Ook Paul maakte vandaag een vieve indruk. Wellicht aangestoken door zijn ook al vroeg actieve broer Martin, die ons vorige zondag aan de koffietafel zijn behoefte aan rectificatie meedeelde. Enige tijd geleden plaatste ik een berichtje over, ik meen, de 106-jarige Robert Marchand, die het werelduurrecord voor 100-jarigen verbrak. Hij zou op 89-jarige leeftijd Bordeaux-Parijs met een gemiddelde van 36 per uur gereden hebben. Martin vertelde, dat de Fransoos 36 uur over de 640 kilometer gedaan heeft en Martin zelf 21. Waarbij vermeld moet worden, dat Martin een uur op Ber Heijn, de voormalige Jisper beroepsvisser en triatleet, gewacht heeft. Kijk, dat is informatie, die er toe doet. Tevens vertelde Martin, dat hij tijdens de Marmotte de Telegraphe op het buitenblad omhoog reed. Terwijl hij dit vertelde, sprong de kramp in mijn oren. En Martin reed verdomme vorige zondag ook al hard, terwijl hij zich niet fit zei te voelen. Ik herstelde me door te orakelen, dat Guillaume van Keirsbulck deze periode hoge ogen zou kunnen gooien. Op 1 maart bereikte ik de onsterfelijke status, toen Lomme van Keirsbulck de Grand Prix Samyn onder erbarmelijke weersomstandigheden op zijn naam schreef. En vandaag ging het lekker. De wind stond zuidwest kracht 4 à 5 vermoed ik. Naar Weidevenne ging het al tegen de 50, maar op de dijk naar Oosthuizen ging het los. De teller liep op: 53, 54, 55, en 56. Een brommer passeerde ons en we sloten aan. De snelheid bleef 56 en ik voelde me ongemakkelijk bij het idee van een stuurfout. Ik besloot te laten lopen en ik zag, dat Paul Daas achter me zat. We reden door met 45 in het uur en even later sloten we weer aan. De anderen lieten de brommer lopen en leken last te hebben van gewetenswroeging (koersvervalsing?). Ik was er in ieder geval blij mee en Sybrand Buma zou het ook zo gewild hebben. We telden één slachtoffer: Percy. Na Oosthuizen haalden we een renner op een Cube in. Die ging de Dappere Dodo uithangen en legde de zweep erover. Weer moesten we in de achtervolging met een snelheid van rond de 56. Ik bleek over een kloeke conditie te beschikken en men kreeg mij er niet af. Wie echt goed waren vandaag? Nico, Peter van Diepen en Renzo. Renzo liet zien kandidaat voor De Kei te zijn en won de sprint voor Ron S. Na de koffie had ik het geluk, dat Astrid te laat was voor de B. Ze reed met ons mee en ik had niet de indruk, dat het voor haar nodig was om in te houden. La Reine Astrid reed met de handjes op het stuur. De basis is in deze winter met de strandraces goed gelegd. Toch vond ik het prettig om af en toe “ho ho!”te roepen, alsof ik een soort gentleman zou zijn. Het was voor mijzelf bittere noodzaak. Op de schrijfdrang van de sprinters staat geen maat. Sinds de website in handen is gekomen van de nieuwe redactie, is de Gouden Regel: de winnaar schrijft. Ik had wel zin om achter het toetsenbord te kruipen en ging de sprint van ver aan. De Harry Mulisch uit Noordwijkerhout overstak mij en ik ben benieuwd naar zijn bijdrage. Ook gaat mijn belangstelling uit naar de pennenvruchten van de Purmerendse architect.
Hans Wierda
5 maart
Hedenochtend was het droog, zonnig en niet koud, prachtig weer om lekker te fietsen.
De Noordwijkers waren er ook, na de succesvolle strandraces, aanwezig waarbij mij opviel dat Astrid er zeer afgetraind uitzag. Bij de kerk in Purmerland starten we met een grote groep waaronder diverse A rijders tw: Jan R, Paul de buurman , Eric de toeteraar, en ook de betere B renners,
Fred, Bas, Astrid, Barend en Marc. Voor de wind naar Hoorn ging het in een rap tempo en in Oosthuizen was er een schifting in de betere en de wat langzamere renners. Ik zat in deze laatste groep en draaiden kop over kop richting Edam, waarbij wel moet vermeld worden dat Barend de allersterkste was.
Tijdens de koffie hoorde ik dat inderdaad Astrid met de besten kop over kop reed, klasse !!
Terug had Jan R er zin in, hij moest zijn vliegtuig halen (maandag ochtend vroeg) in iedergeval reed hij op kop af en toe afgewisseld door Barend en Paul, Fred reed 2e waaier?
Bij Purmerend zwaaiden Bert en Jan K af en kwam ik op een gaatje, Fred reed het dicht en bij mij was het op, Marc K wilde me er nog heen rijden , bedankt Marc, maar de koek was op. Ben ging er later af en gezamenlijk reden wij naar Jan D en Jan W.
Ben en Jan W namen de Noorder weg, Jan en ik naar de finish.
Zwaar weer vandaag maar wel droog. Tot dinsdag.
Cees krom.
Bekijk deze video op YouTube: leuke afleveringen over Quick-Step fietsploeg. 5 delige serie op de belgische tv. 2 afleveringen op you tube:
en de rest op:
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/alles-voor-de-koers/2017/alles-voor-de-koers-s2017a4-the-family/
Peter
12 maart 2017
Prachtig fiets weer bij ons, in Zuid Afrika uit Kaapstad kregen wij het bericht STORM de toer/wedstrijd kan niet doorgaan, afgelast. Jammer voor o.a. Wim, Frans en Rien.
Wij gingen van start met Joan, ja ze was er weer, getraind door het mountainbiken.
Henk nam in Purmerland direct de kop en reed in snelle vaart richting Oosthuizen
Reed nog weg bij ons en in zijn wiel zat Ben J. die hem tot een nog grotere spoed aanzette.
Maar onder leiding van Wouter en als tweede waaier Fred werd deze poging geneutraliseerd.
Bij Oosthuizen namen Jan K, en Joan de kortste route naar Edam, zelf namen Piet, Jan D, Bert
Jan W en ik de volgende afslag en reden kop over kop naar de koffie.
Daar zat Teun, 3 maanden afwezig ivm zijn val en een gebroken sleutelbeen. Goed hem weer op de fiets te zien. Bij het vertrek wat oponthoud Piet stapte niet goed op en Jan D vergat zijn helm dus werd er heel rustig naar Purmerend gereden daar haalden wij de Blue train uit Oostzaan in en werd er gas gegevens. Fred samen met aan paar mannen van de Blue train reden het laatste stuk op kop naar de finishlijn. Samen met Ben liet ik de laatste paar honderd meter lopen om niet in het sprint geweld te geraken. Joan hield het keurig bij al had ze het onderweg toen het hard ging even moeilijk.
De familie Smorenberg heeft bij het strandracen goede prestaties geleverd, klasse !!!!
Kees
12 maart 2017
Vandaag een mooie dag, zon en een droog wegdek. Dat was de laatste weken wel eens anders. Bij de kerk een klein groepje, een aantal vaste waarden van de ploeg hadden familieverplichtingen en moesten deze mooie dag aan hun voorbij laten gaan. Renzo, Zijn vader Jan, Paul, Hans, Nico en ik stonden om 10 uur klaar. Onderweg pikten we andere Nico en Emiel op zijn tank op.
De wind was niet gunstig, veel zijwind en niet lekker in de rug. Voor Weidevenne even wat gedoe met auto's, het was een stuk drukker dan normaal. Iedereen was denk ik vroeg uit de veren om van het mooie weer te genieten. Ook opvallend veel fietsploegjes onderweg, iedereen had er zin in vandaag. Bij Purmerend haakte Nico B af, had last van zijn knie. Op de dijk naar Oosthuizen was Renzo een beetje boos, niet iedereen draaide mee en hij zette het hele zaakje op de kant. Hoop geschreeuw van achter en het gevolg was dat Hans en Paul eraf rotte. Met zijn vijfen reden we verder, Renzo en ik alle beurtjes doen en de andere een beetje erachteraan hobbelen. Nico kwam af en toe hard over ons heen en dan moesten we even diep in de beugels om weer de aansluiting te krijgen. Na Scharwoude de wind vol op de kop, gelukkig iets minder wind dan vorige week maar nog steeds wel pittig. Toen de finish in zicht kwam natuurlijk het gekonkel om niet te lang de kop te nemen. Nico trok lekker door en ik ging vroeg aan, een lange sprint is denk ik beter dan een korte felle want dan wint Renzo altijd. Helaas ook in deze lange sprint was hij de beste, op zijn nieuwe wondersloffen. Zag er kek uit, witte schoentjes, witte sokken, alleen nog volgende keer de fiets even poetsen, dan is het plaatje compleet.
De koffie was weer lekker, de B ging er weer snel vandoor. Ik dacht dat die pensionado's alle tijd van de wereld hadden. Niets is minder waar, elke week weten ze niet hoe snel ze de koffie achterover moeten gieten en er dan snel vandoor gaan.
Op de terugweg het eerste stuk een gunstig windje, maar vanaf Oosthuizen weer tegen of zijwind. Het ging niet heel hard maar wel in een goede samenwerking. Ook nu ging ik vroeg aan, alleen Jan pikte aan bij mijn wiel. Hij gaf mij nog een bemoedigend duwtje en ik mocht het afmaken. Met een big smile kon ik weer terug naar Purmerend rijden, de vorm komt eraan.
Peter
12 februari 2016
Hierbij een mooi filmpje met helicopterbeelden van het NK strandrace op Ameland. Spannende strijd en indruk van het mooie parcours. Winst voor Ronan van Zandbeek vóór Richard Jansen (uit Assendelft) en Thijs Zonneveld. Bij de vrouwen won de Europees kampioene Paulina Rooijakkers.
Jesper werd 5e bij basisleden. Een verkeerde lijn bij het oprijden van het strand na het keerpunt kostte hem zijn plek in de kopgroep.
Ron werd 54e bij licentiehouders en 2e bij 60+, en ik 9e bij vr basis (heul sterk startveld;-)).
Ook was er de huldiging van de KNWU Topcompetitie strandrace:
Jesper 1e basisleden, ik 2e basis 40+ (en 4e basis overall).
Ron 13e plek bij licentiehouders 50+.
Wel bloemen, maar de bekers waren niet op Ameland gearriveerd..
Superdag en mooie afsluiting van het strandrace seizoen!
http://www.podium.tv/nl/201703111400/sport/mtb/nederlands-kampioenschap-strandrace-11-mrt-17
19 maart 2017
Vanmorgen buurman Jan gebeld of er vandaag nog gereden wordt. Veel wind en regen zorgt ervoor dat de motivatie niet hoog is. Maar Jan gaat altijd. Meestal met de opmerking “Doen we een klein rondje of “”Renzo gaat wel dus…”. En wat doe je dan…
Nu weet ik dat als er zijwind staat het niet eenvoudig is om mee te komen bij de A dus stond vandaag de B op het verlanglijstje. Alleen stonden er geen B rijders bij het Zaanse hoekje. Hildo met vriend Harold(?) kwamen we onderweg tegen maar die wilde wel met de A mee. Dus op naar de Kerk in Oostzaan. We starten met Renzo, Hildo, Harold, Jan L en de van mountainbike terugkerende Jan Beekhoven. Het gas ging er gelijk op. Voor Purmerland reden we al tegen de 50. Ik vond mijn plekje achterin. De plek die voorheen door Jan L werd ingenomen maar de laatste tijd draait hij vooraan mee alsof het nooit anders is geweest.
Achterin heb je weinig ruimte. Half in de berm probeer je een beetje uit de wind te rijden. Dus zocht ik mijn plek achter de mannen die om en om op kop reden met Renzo die wat dubbele beurten op zich nam. En dan is er geen ruimte meer en Hildo en Harold vielen eraf. Hildo zal waarschijnlijk wel op zijn maat gewacht hebben. Hij heeft de laatste tijd veel gefietst en was laatst weer op Sloten te zien. En Harold gaf aan dat hij nog weinig gefietst had.
Wind mee tot aan Schardam waarbij ik een aantal keren de berm heb opgezocht. Kantje rijden valt niet mee. Een goed rijdende Jan Beekhoven die weinig beurtjes oversloeg zorgde ervoor samen met Renzo en Jan L dat ik uit de wind zat.
Na Scharwoude zorgde Renzo voor af en toe een versnelling die ik nog net kon volgen. Nadat een door ons ingehaalde fietser ons weer inhaalde en vervolgens bij ons wegreed gaf de familie Leegwater gas en zorgde dat we weer bij elkaar kwamen met als gevolg dat ik eraf ging. Weet dus niet wie de sprint heeft gewonnen.
In het koffiehuis krijg je dan nog wat welgemeende vriendelijke opmerkingen waar ik was. Dat ik lek was geloofde volgens mij niemand.
Terug weer hetzelfde verhaal. Harde wind, kantje rijden en proberen de juiste plek te vinden. 2x Jan en Renzo draaien tegen de wind. Hildo die probeerde om niet op de kant te komen redde het niet om mijn plekje in te nemen. Ik heb aan buurman Jan een goede leermeester gehad. In Purmerend ging Renzo door naar huis en 2x Jan en ik reden terug. Tempo wat rustiger zodat ik af en toe kon meedraaien. Volledig uitgewoond kwam ik aan. Ik had het vermoeden dat dit ook voor de Jannen het geval was.
De douche en de bank wacht. Heerlijk gefietst. Bedankt weer!
Paul
19 maart 2017
Vandaag, zondag 19 maart, een select groepje; terug van strand en veld Jan Beekhoven, Renzo - Paul de Buurman, Hildo en vriend en ondergetekende. Een magere opkomst dus, deels veroorzaakt door het miezerige regentje en deels door deelname dit weekend aan de Ardennen hoogte stage door o.a. Peter en Jerry. Met de wind in de rug trok Renzo al snel de gaskraan open met snelheden van boven de 50 km. Met de nodige moeite konden we tot Purmerend zijn wiel houden. Op de Beemsterdijk lieten Hildo en vriend lopen en wederom was het Renzo die het tempo bepaalde. Prima toch !! Jan B dacht daar anders over en begon zowaar over te nemen en als generatiegenoot voelde ik me verplicht om, met de nodige moeite, ook een paar beurtjes mee te draaien. Maar het was toch vooral Renzo die zowel voor de wind als tegenwind het tempo hoog hield.
Halverwege Edam pikten we een (onbekende) renner op die parmantig ging meedraaien, als gevolg dat de snelheid verder omhoog ging, waarna Paul helaas moest laten lopen. Na de koffie een vergelijkbare rit als heen. Nu met de wind fors op de kop, Renzo die wederom het tempo bepaalde, geholpen door Jan B en ook Paul die regelmatig een beurtje meepakte. Nadat Renzo in Purmerend afhaakte, Fred Gnade in de Wijde Wormer aanpikte, sloot Jan B met een lange kopbeurt de rit winnend af.
Groet Jan Leegwater
26 maart.
Vandaag de start van het nieuwe seizoen? Het leek er wel op want er stond een grote groep bij de kerk. Ik telde 10 man en onderweg pikte we er ook nog 3 op. De zon maakte het aangenaam, al was de noordoosten wind pittig en de temperatuur daardoor wat lager.
We begonnen vrij rustig, geen gejakker op de Haal zoals vorige week. Pas bij Purmerland werd er een beetje gas gegeven. Rustig door Purmerend, mijn voorstel is om ook met de terugweg door Purmerend bij het van der Valk hotel gewoon de oversteekplaats te nemen. Het verkeer is steeds drukker, we roepen irritatie op bij andere weggebruikers en het is toch not done om het verschil te maken in de bebouwde kom. Gewoon het gas eraf in de bebouwde kom en pas na Purmerend bij de rotonde weer aanzetten.
Terug naar de rit, vanaf de woonboten werd er hard gereden. De wind gemeen op de kant en met zo'n grote groep moesten er wel slachtoffers vallen. Hans was de eerste en verbazingwekkend echter de enige. Kennelijk werd er niet te hard doorgereden en kon iedereen toch weer aanhaken. Er werd rommelig gereden, niet constant en netjes op volgorde overgenomen. Daardoor liep het treintje niet mooi op snelheid. Pas toen de weg breder werd na Oosthuizen liep het iets beter.
De oostenwind is niet echt gunstig voor ons rondje, ik heb altijd het idee dat met deze windrichting alleen maar tegen de wind rijden. Na het keerpunt in een lang lint langs de dijk richting Edam hadden we af en toe de wind ietsjes schuin in de rug. De sprint werd natuurlijk gewonnen door Renzo, hij heeft de snelste benen en kan de sprint ook lang volhouden. Een voor een liet de rest het hoofd zakken en moest zijn meerdere erkennen in dit sprintkanon. De koffie op het terras, het was lekker druk en natuurlijk ging de B er weer snel van tussen. Hebben last van een looie pijp want ze gieten de koffie zo achterover. Zij gingen alweer weg terwijl wij nog op de koffie moesten wachten. Het motto: Oostzaanse fietsploeg wacht op niemand geldt zelfs bij de koffie.
De terugweg ging rap, de koffie kwam bij mij alweer omhoog want ik moest flink gas geven na het tunneltje. Vooraan trok Jerry door (je hebt gelijk, de koers is vooraan maar houdt ook even rekening met een grote groep, de wandelaars die we passeren en de obstakels die we tegen komen) en dat betekent dat ik achteraan constant 43 km/u moest rijden om weer aan te haken. Gelukkig reed ik in het wiel van Ron J en Astrid, maakte het iets makkelijker om terug te komen.
Ondertussen gaven ze vooraan weer meer gas en pas bij Hobrede had ik het gevoel weer een beetje bij de groep te horen. Onderweg waren er al veel mensen afgehaakt.
Bij Purmerend reed Jerry hard door, hij had alle omstandigheden mee zullen we maar zeggen. Geen overstekende auto's, geen rode stoplichten, geen tractor met paardentrailer, geen geparkeerde motoren in Neck. Toch bekroop mij het gevoel dat deze rijderstactiek niet helemaal jofel was. Ik schaar het onder het kopje gesloten bomen bij een spoorweg, de groep staat achter de bomen en 1 glipt er net onderdoor.
We hebben hem laten rijden en pas halverwege de Zuiderweg haalde we hem bij. Wel knap dat hij zoveel inhoud heeft dat hij dat stuk zeer snel heeft gereden. Op Strava zag ik dat we het stuk vanaf de koffie tot de finish het snelst hebben afgelegd. Lang geleden dat er weer een bekertje te halen was op onze wekelijkse zondagrit. Uiteindelijk trok Jack de sprint aan, ging ik eroverheen maar maakte Jerry het af. Banddikte eerder over de streep, knap gedaan.
Peter
26 maart 2017
Een uur vroeger dan normaal vertrokken wij met een grote groep met mooi.weer richting koffiehuis te Edam. Zoals gebruikelijk reden Teun en Joan tot Oosthuizen op kop met ca 30 km per uur iedereen vond het best en konden al pratende volgen. Na Oosthuizen spatte onze groep in stukken. Zelf reed ik.tot de voorlaatste afslag met Gerard, Jan D, Jan K, Bert en Piet in een mooi tempo en pikten de groep Joan op.
Na de koffie in een niet te snel tempo naar Purmerend en we werden bij Neck ingehaald door de groep van Astrid. Toen ging het even snel en Joan, Ben en ik lieten deze groep gaan. We werden op het laatste rechte end ingehaald door de snelle A's. Lekker gereden met in het zonnetje.
Kees
26 maart 2017.
De wil was er wel. Maar ook de onmacht. Vannacht een uur minder geslapen, maar daarentegen als een monnik geleefd voor de wielersport. Slechts één avond een flesje wijn opengetrokken ter gelegenheid van een beleefdheidsbezoek van Jan Hoff, maar daarnaast ook diezelfde dag pittige tegenstand geboden aan Nico van Schaik bij de donderdagochtendploeg. En vandaag waren de weersomstandigheden ronduit goed te noemen. Zon en een noordoosten wind. Het was vandaag te merken, dat de Ronde eraan zit te komen. Nog 4 weken en dan zal bekend zijn wie de Kei een jaar lang in zijn (of haar?) bezit mag hebben. Wie waren er op de afspraak: Jack Buddingh, Peter van Diepen, Renzo Leegwater, Jan Leegwater, Jan Beekhoven, Ron Smorenberg, Jerry Huinder, Ron Janbroers, Paul Waij, Martin Daas, Emiel van der Geer, Nico van Schaik en ik. Ik sta als laatste op de lijst en ik rotte er vandaag als eerste en enige af. Op de dijk naar Oosthuizen natuurlijk. Sufferd als ik ben geraakte ik in de laatste positie en kwam op de kant te zitten. Natuurlijk lag het niet aan de wind, de kant of dat Paul Waij mij er toch maar niet tussen liet, terwijl hij aanvankelijk wel die indruk wekte. Nee, het lag volkomen aan mijzelf. Ik besloot in eigen tempo (was er een andere optie?) af te steken en langs de IJsselmeerdijk mijn beulen tegemoet te rijden. Ik zou aanpikken en de zaak rechtzetten. Per slot van rekening is het lastig thuis komen om te moeten melden, dat je weer moest lossen. Langs die dijk reed eerst een groep met Jan Doets en Cees Krom mij tegemoet. Zou ik……. Nee, ik vermande mijzelf en besloot naar de A toe te rijden. Weer kwam er een ploeg. Nu met Percy, Fred, Wim Jun en de elektrische Rien. Ook de afgelopen donderdag verbluffend sterk rijdende Wim Ansink zat in de groep en ik was om. Dit zou deze zondag mijn ploeg worden. Er werd regelmatig gedraaid, ook Eric Buddelmeijer liet zien over de nodige pk’s te beschikken. De sprint werd gewonnen door de jongen in het Ettix-pak. Aan de koffietafel buiten troffen we Teun Spits, die deze week een pikant filmpje op de didopurmerlandgroepsapp plaatste. Mis ik soms de letter l in deze naam? Om even aan te geven wat de karakteristiek van het filmpje betrof. De mannelijke hoofdpersoon in deze bijdrage zou in zijn tak van sport zeker een gouden Olympische medaille kunnen winnen en de vrouwelijke hoofdpersoon kwam vocaal dicht in de buurt van Nina Hagen, maar dan als een op hol geslagen versie hiervan. Op de terugweg zou het wat mij betreft paybacktime zijn. Een les in efficiënt rijden. Braaf in het wiel, af en toe grimassen om aan te geven, dat ik ondanks opspelend maagzuur toch nog bij de A zou zitten. Om vervolgens als Jan Raas in zijn beste jaren in de laatste 2 kilometer alles en iedereen erop te leggen. Als signaal en opmaat voor de naderende Ronde. Nadat ik onder het viaduct de Edammerweg opreed, bleek er een behoorlijk gat ontstaan te zijn. Ron Janbroers offerde zich op en reed het dicht. Het deed even zeer, maar bij de afslag naar Middelie waren we er. En daar ging het voor mij weer mis. Op de kant met zijwind en ik besloot bliksemsnel om in Middelie linksaf te slaan. Met Percy en de aangesloten renner John uit Oostzaan. Voormalige vriend/kennis van Leo Duyndam en oud-inwoner van Varsseveld (woonplaats Robert Gesink). Percy reed lek en ik loodste John naar de B, die de route door Kwadijk nam. Na Neck wachtte ik de A op en sloot aan bij wat er van de A over was. Emiel, Jack, Martin, Peter, Jerry én Jan Leegwater! Coryfeeën als Jan Beekhoven, Ron Janbroers en Ron Smorenberg waren geslachtofferd, maar Jan Leegwater, de man die nooit traint, zat rustig in het wiel. En inmiddels 63 jaar! Ondanks pogingen van Martin en Jerry om er met de prijs vandoor te gaan, was het toch Peter, die als eerste de meet overschreed.
Dienstmededeling: Woensdagavond 18.45 start bij het Heerenhuis. Het streven is om via De Rijp en Driehuizen het zomerseizoen te openen.