Update: 30 januari 2024
Let op!!!
18 februari XL rit. Zondagochtend om 9 uur vertrekken bij de kerk in Oostzaan.
Oostzaanse fietsploeg
23 oktober ’16. We hebben de draad na het overlijden van Roel weer opgepakt. Hildo Kolen, Paul Waij en Eric Buddelmeijer zijn in staat gebleken de website te openen en we kunnen onze berichten plaatsen.
Helaas zijn dit keer niet alleen gunstige berichten. Via Ben Janbroers vernam ik, dat Alain Noffray, regelmatig deelnemer aan onze officieuze wielerkoersen en zelfs renner met een amateurlicentie in het verleden, in Spanje is gevallen met de fiets. Hierbij heeft hij ernstig hersenletsel opgelopen en lag hij 10 dagen in coma. Dit ongeval vond al plaats in december vorig jaar. Nu ligt hij in Oostergouw Zaandam (revalidatiecentrum) en kan nog niet lopen. Ben zal hem binnenkort bezoeken en zal ons verslag doen van zijn situatie. Ik wens Alain alvast vanaf de site veel sterkte en ik hoop hem mettertijd met of zonder fiets in Edam te mogen begroeten.
Vanmorgen zong het nummer Waarheen Waarvoor van de vorige week overleden Mieke Telkamp in mijn hoofd. Ik had de keuze tussen Purmerland en Oostzaan. Het weer was zodanig (windkracht 1), dat ik berekenend voor Oostzaan koos. Beetje dapper de A-renner uithangen. Maar dan in de positie (achterin) waarop Jan Leegwater voorheen patent had. Jawel Jan, die zich momenteel ontpopt als een Flandrien van het zuiverste water. Een soort Marc De Meyer, maar dan zonder hartaderbreuk. Jan is de laatste tijd veelal voorin te zien en neemt zelfs over. Ik voel daar mij in niet geringe mate jaloers op. ’s Morgens vroeg begint de ellende al. Sowieso met het wegen. Onder de 90 kilo lijk ik nooit meer te komen. En als de sokken aangetrokken moeten worden, dan moet mijn vrouw bij de rechter sok assistentie verlenen. Is het een vastzittende rug of zit er een nieuwe heup aan te komen? Ook de linker crank kraakt en dat werkt door op mijn zelfvertrouwen. De selectie bij Oostzaan was niet misselijk: Eric Boeren (op een bijdehandte Passoni, titanium met 26 inch wielen), Peter van Diepen, Jerry Huinder, Jan Leegwater, Percy Schmidt, Ron Janbroers, Rick Krijt, Paul Waij, Nico van Schaijk, Dirk de Loco en ik. We hadden een bijzonder relaxte start tot Purmerland. We kwamen niet boven de 35. Als je het oponthoud door auto’s waar we op moesten wachten meeneemt, constateert, dat we 1 uur en 2 minuten reden, dan weet je met welk infernaal gebeuren ik te maken had tussen Purmerland en Edam. Jerry Huinder stelde zich onderscheidend op. Zijn Cube is inmiddels bezweken onder zijn degelijke sloperswerk en brak op het traject Utrecht Amsterdam spontaan doormidden. Ben benieuwd hoe lang de Argon het gaat volhouden. De attente lezer zal opgemerkt hebben, dat we in deze kern 2 winnaars van de Ronde van Heerhugowaard herbergden: Ron Janbroers en Rick Krijt. Dan zwijg ik maar over de jeugdquiz, die ik in Jeugdland voor de NCRV op 13-jarige leeftijd op mijn naam schreef. Toen de eindstreep naderde, zag ik Ron Janbroers aanzetten. Ook Eric Boeren spartelde er achteraan. Ik verwachtte zeker Rick, maar de al eerder genoemde Jan Leegwater ontbond al zijn duivels en eiste gedecideerd de eerste prijs op. Op de terugweg reed de complete A, waarbij de rol van Nico werd overgenomen door een soepel draaiende Bas Wouters, richting Zuiderweg. Bas koerste dominant op de Gios en toonde geen spoor van verslapping. Een fraaie remonte en een belofte voor de toekomst. Na de lovende woorden over Bas was het echter Rick die het falen van de heenetappe rechtzette.
En dan nu de 28e september, het nog door Roel georganiseerde etentje in het Zaanse Hoekje.
Alle info kun je op de site vinden. Ik zal even een lijstje van namen geven van deelnemers:
Rien, Ron, Astrid, Jan Beekhoven, Hildo Kolen, Peter van Diepen, Olaf, Ron Janbroers, Wim Jun, Nanne Kingma, Wim Ansink, Bert Janmaat, Jan Hoff, Jan Wesseling, Teun Spits, Wim Ansink, Jan van Heijningen, Jan Doets, Hans Wierda Paul Waij, Eric Buddelmeijer. Er is nog plek.
23-10-2016 Een volle ziekenboeg
Vorige week, zondag 16-10, is er blijkbaar een valpartij geweest waar Teun Spits en Jan (?) bij betrokken waren. Na eerste hulp door Dokter Bas, geheel volgens de door hem afgelegde eed van Hippocrates, was de voorlopige diagnose een 'sleutelbeen' voor Teun en een hersenschudding voor Jan(?). Gisteren heb ik van Harold Knebel gehoord dat Teun inderdaad een gebroken sleutelbeen heeft, van Jan zijn er geen nadere berichten. Ben Janbroers schreef gisteren het navolgende op de facebook groep Zondagrijders.
Beste Oostzaanse wieler vrienden, vandaag hoorde ik , dat onze wielervriend Alain Noffray vorig jaar December een ontzettend zwaar ongeluk heeft gehad in Spanje met zn mountainbike.
Hij heeft 10 dagen in coma gelegen en had o. a een klaplong.
Inmiddels is hij in Nederland en is nog altijd in een herstel traject. Dat gaat erg langzaam en moeizaam. Er is al veel verbeterd , maar hij kan nog niet lopen , ik ga z s m bij hem op bezoek en zal dan opnieuw verslag doen. Gr. Ben
Misschien is niet bij iedereen bekend dat er een facebook groep Zondagrijders bestaat. Deze is vooral bedoeld voor het delen van flauwe filmpjes en andere berichten. Nu we weer toegang hebben tot deze site hopen we hier weer de verslagen van de ritten te kunnen plaatsen. Dat werkt voorlopig nog op de oude manier, maar Paul Waij, Hildo Kolen, Daniel Silva (zoon van Mike) en ondergetekende hebben de eerste stappen gezet naar een nieuwe versie van deze site. Het zal nog wel even duren voor die er is. Mocht je interesse hebben in het plaatsen van flauwe filmpjes, meld je even aan op de facebook groep. We hebben in het verleden last gehad van spam in die groep en hebben hem daarom 'besloten' gemaakt. Het is tamelijk eenvoudig door de ballotage-commissie te komen, de enige eis is dat je wel eens meegereden hebt, dus meld je gerust aan.
Naast de exploten op het asfalt rond Oostzaan is ook nog gefietst (let op het woord, gefietst, niet gekoerst) in het Zuid-Hollandse. Na een haastige bak koffie of thee een laat vertrek vanuit Noordwijkerhout. De waterstanden nopen tot het aanpassen van vertrektijden anders worden de aankomsttijden wel heel erg onzeker. Aan het vertrek Jan Beekhoven, Astrid Smorenberg-de Lange, Ron Smorenberg, Jesper Smorenberg, JanDik den Das, Rien Schlikker en ondergetekende. Gunstige wind, want weinig, bracht ons gezwind naar Hoek van Holland, al waren er enige vertrekkers die de duinen wat minder goed verteerden. Teveel weekend kilometers of teveel medicijnen kunnen als oorzaak aangedragen worden. Hopend op rugwind en gesterkt door koffie en appeltaart in Hoek van Holland het strand op. Alhoewel het strand er bijkans als een biljartlaken zo glad bij lag dankzij de harde wind de afgelopen week was iedere verzachting van de ondergrond teveel van het goede. De bijna ideale weersomstandigheden vergoedden gelukkig veel. Al brachten die gunstige omstandigheden het aantal loslopende honden op het strand weer in een ongunstige richting. Resulterend in menige ingehouden (of niet) vloek en zelfs een aanrijding met een hond. Gelukkig voor beide betrokkenen zonder veel erg.
Goed getraind verliet eenieder het strand, hopelijk klaar voor de uitdaging van volgende week: van Hoek van Holland naar Den Helder. Op Rien na zijn alle deelnemers van vandaag ingeschreven voor die tocht. Zandhappen tot je erbij neervalt.
Vrijdagavond was het dan zover. Het etentje voor de afsluiting van het seizoen. Nou ja afsluiting… Ik denk dat er weinig stoppen in de winter. Een aantal van ons zal de weg inwisselen voor het strand en bos. Maar een leuk avondje sterke verhalen uitwisselen onder het genot van eten en een borrel sla je niet zo snel af.
De avond , die door Roel nog is georganiseerd, begon met een speech zoals alleen Hans dat kan. Bert Jan en Teun werden op een geheel eigen wijze een hart onder de riem gestoken voor alle leed die ze de afgelopen weken hebben gehad. Bert, hij werd onwel tijdens het fietsen en Jan scheurde zijn nagel af bij een valpartij, konden de avond zonder hulp voltooien, echter Teun, ook gevallen en zijn sleutelbeen gebroken, moest nog af en toe geholpen worden met het snijden van zijn vlees. Maar volgens dokter Bas zal hij dat snel weer zelf kunnen doen.
Laten we Olaf niet vergeten in dit verhaal. Hij probeert weer terug te komen na overbelaste spieren in zijn knie. De laatste fisio behandelingen gaan goed en hij zal hopelijk (zeg ik dat nou echt…) snel weer ons het snot voor de ogen rijden
Tijdens de avond werd een film van de Oostzaans fietsploeg uitgezonden die een aantal jaren terug is opgenomen. Daarin waren de A en B gezamenlijk de tocht naar Edam aan het fietsen. Erg leuk om te zien.
We begonnen met een tomaten groentesoep waarvan de lepel, die we in bruikleen kregen van de eigenaar, net aan in de kom paste. Daarna kwam het hoofdgerecht die bestond uit 2 soorten vlees, groenten, patat in een mandje en een zalm in feest verpakking. Het diner werd afgesloten met ijs slagroom en een puddinkje.
Tijdens de avond hoor je dan dingen die je normaal nooit hoort. Zal het de drank zijn? Maar die gaan we hier natuurlijk niet schrijven want zoals het hoort: what happens in het Zaanse Hoekje stays in het Zaanse Hoekje
Het was gezellig!
Wielrennen blijft een aparte sport en soms begrijp ik de mores niet helemaal. Wat ik altijd apart (en soms frustrerend) vind is dat niet de sterkste wint.
Elke week verzamelen we bij de kerk, rijden we ons rondje en doen we ons werk. Het is net als bij de belastingen, we doen ons werk naar draagkracht. De sterkste schouders doen iets meer en de zwakkere doen iets minder. Maar als je iets minder doet vind ik dat je eigenlijk niet mee moet sprinten, de sprint aantrekken is prima maar niet meedoen voor de overwinning. Je moet je werk onderweg naar behoren gedaan hebben anders vind ik het een beetje discutabel en spreek ik van een gestolen overwinning. Het maakt nogal verschil als je de hele weg het snot voor je ogen rijdt, geen beurt over slaat en plichtsgetrouw je werk doet of dat je rustig meekabbelt in de groep en je lekker opschuilt achter de brede rug van je voorganger. Je komt een stuk frisser aan bij de aanvang van de sprint.
Nu zullen de echte wielrenners zeggen dat dit juist het spel is en dat zal wel zo zijn maar ik blijf er moeite mee houden. Om het voorbeeld van de belasting erbij te halen, ik vind het een beetje een Trump streek als je wel het geld hebt maar toch geen belasting betaald. Sommige vinden het slim ik vind het niet kunnen. Dus met fietsen, als je wel de capaciteiten hebt en je toch opschuilt en je werk niet doet.
Vorige week dus een kater en deze week nieuwe ronde en nieuwe kansen.
Een sterke groep bij de kerk: Jan l, Paul, Percy, Nico, Jerry, Dirk en ik. Paul Daas sloot later bij ons aan. Na een rustige start werd er na Purmerend door Nico flink aan getrokken. Jerry was een beetje aan het linkeballen geweest maar deed nu ook zijn werk, adel verplicht! De weersomstandigheden waren ideaal, weinig wind en lekkere temperatuur. Geen weer om weg te kunnen rijden dus een grote groepssprint. Jerry vertrok vroeg, werd bijgehaald, ik ging daarna aan en kwam ver. Maar Dirk was het sterkst vandaag en ging heel simpel over mij heen.
Na de koffie, met het gebruikelijke haastige vertrek?! Weer als een achtelijke moeten rijden om de groep bij te halen na het tunneltje. Gelukkig had ik Jan Doets voor mij als gangmaker. Het leek vandaag tijdens het tweede gedeelte ook net een dernykoers. Alleen ging de gangmaker soms net even te hard of nam hij een andere route en verloor de rijder het contact met de rol. Hier moet nog even op geoefend worden. Er was trouwens nog een elektrische meerijder, op een Carrera. Volgens mij rijdt deze persoon met een medisch attest van dr Bas en mag hij deze fiets alleen gebruiken om bij de A aan te sluiten of als hij in de bergen rijdt.
Om een lang verhaal kort te maken, wederom kon de groep niet uit elkaar getrokken worden. Het viaduct was niet hoog genoeg om het verschil te maken en wederom een grote groep die ging sprinten. Jerry werd zenuwachtig en ging vroeg aan, Dirk pareerde de aanval en het viel stil. Paul kon dit niet aanzien en nam de kop over, Dirk ging aan en ik kon aansluiten en het laatste stuk net over hem heen komen, victorie!
Blij dat de sterkste rijder niet won, want dat was ik zeker niet. Maar ik heb wel mijn werk tijdens de rit gedaan, dus gestolen was de winst niet.
30 oktober 2016. Het meeste over de vrijdagavond en de ziekenboeg is al in andere stukjes vermeld. Maar een verslag van de Heen B en de Terug A mis ik. Vandaar mijn aanvulling.
Vanwege een fikse verkoudheid koos ik heen voor de B. Er daalde rust over de selectie. Joan was teruggekeerd van haar Spaanse vakantie. 15 Renners gingen van start en al direct viel op, dat Bas goesting had. Ging het echter om goesting of had hij een paar volle spaarkaarten van apotheek Groesbeek ingeleverd? Aanvankelijk wilde hij er vandoor, maar na een paar korte commando’s van Joan werd hij tot de orde geroepen. Na Purmerend bleek er geen maat op Bas te staan. Hij was niet van de voorste rij weg te rammen. Aart Koster deed nog een schuchtere poging, maar hij zag al snel het kansloze van zijn missie in. Bij Scharwoude bleek de koek (?) op. De finale werd ingezet door De Man Van Vandaag: Jan Doets. Jan deed als het erop aan kwam in het verleden niet veel, maar op 30-10-’16 liet hij alle schroom varen. Weliswaar reed hij op de elektrisch ondersteunde Flyer, maar mag hij? Overgewicht, een nieuwe heup en de grens van de 70 jaren al lang gepasseerd. Jan demarreerde voorbij Warder zoals we dat in het verleden Jan Raas ook zagen doen. Ik zag de slag vallen, gooide de 11 erop en zette de achtervolging in. Gelukkig kon de eveneens elektrisch ondersteunde Rien S. (inderdaad met medisch attest) overnemen en met een hartslag van rond de 200 sloten we bij Jan aan. In ons kielzog nog een aantal renners. Echter geen Bas. Haastige spoed is dus zelden goed. De in april aan zijn hart geopereerde Jan van Heiningen maakte er een koninklijke sprint van en maakte het zegegebaar.
Op de terugweg besloot Jan Doets met de A mee te gaan. Na de Paddestraat zag ik hem enigszins verachteren en ik spoorde hem aan bij te sluiten. Dat hebben we geweten. Voor Neck pakte Jan leep de route langs het kanaal en wij gingen via de nieuw aangelegde rotonde. Ja, dan is Jan Doets net Anquetil. Geef hem geen 15 meter. Wij hebben hem slechts in de verte gezien. Hij maakte net zoveel meters als wij. De ontketende A maakte vergeefs jacht op de eenzame vluchter. Jan Doets winnaar bij de A! Hij belichaamde vandaag de emancipatie van de ouder wordende, gemedicaliseerde renner.
Hans Wierda
Hoek van Holland Den Helder,
De monstertocht HvH den H stond weer op het programma afgelopen zondag.
Dit keer helaas geen Joan in de begeleiding en ook geen bus van Jan Rus.
Allemaal zo’n beetje zelf vervoer geregeld altijd een gecompliceerde operatie.
Ik werd door de familie den Das verzorgd, gebracht en mee terug en verzorging in Ijmuiden, om 5 uur uit Amsterdam vertrokken om 07.00 u aan de start te verschijnen. Wel waren we om 14.00u weer thuis dus heb je nog wat aan je dag!
Aan de start stonden van de Oostzaanploeg Ron en Jesper Smorenberg , Emiel v/d Geer en JanDik den Das bij de wedstrijd rijders licentie, Astrid , Eric Buddelmeijer, Ron Janbroers, en ondergetekende.
Voor het eerst is de tocht onderbroken d.w.z vanwege chaotische taferelen in het verkeer op de sluizen bij Ijmuiden. De tijdwaarneming stopt bij de afgang IJmuiden en gaat weer starten in Wijk aan Zee. Dat is een tactische verandering voor vooral de wedstrijd rijders want je rijdt eigenlijk 2 wedstrijden in een ga je hard doorrijden in het tussenstuk of wacht je op anderen?
Wachten heeft risico’s op bijvoorbeeld een lekke band in tweede gedeelte.
Want lekke banden die waren er en niet zo’n beetje ook maar in zeer grote getale, ik denk dat meer als 10 procent van de deelnemers lek heeft gereden!
Hoe kan dat nu krijg ik vaak de vraag het strand is toch overwegend zand en weinig puin, dat is zo maar er liggen ook schelpen en die zijn de doorntjes van het strand de z.g messen waren in grote getale aanwezig en zorgden voor een waar slagveld niet alleen bij de toerrijders met minder materiaal maar zeker ook bij de toppers hoeveel vloeistof er ook in zit!
Emiel was al voor IJmuiden klaar twee keer lek en een lekke moraal waren voldoende om er de brui aan te geven, Jesper een keer afloper en ook gelijk uitgeschakeld voor een toppositie hoewel nog een zeer goede tijd! , Ron Smorenberg twee keer lek maar een keer door een dommigheidje tegen een betonnen plaat aan bij het strand af bij IJmuiden. Wat hem overigens geen tijd kostte want even verder lagen de tijd -waarneming matten. De tweede lekke band kreeg bij een kilometer of 8 voor DenHelder waardoor hij een hele goed klassering kon vergeten. Ron heeft wel heel goed gereden vooral het eerste gedeelte! Zonder lekke band zou hij dit keer de beste oude man Oostzaansefietsploeg rijder zijn geweest.
Nu was de gastrenner JanDik die het beste resultaat voor zijn rekening nam. Ron Janbroers was deze keer niet zo scherp en reed,leek het wel op reserve maar dat denken we bij Ron altijd. Eric reed een prima rit naar zijn mogelijkheden en tja Astrid dat blijft toch wel een fenomeen een uitstekende rit en altijd stralend over de finish een Kanjer! Ikzelf heb de gehele dag slingerend over het strand gereden niet omdat ik nog dronken was van de vrijdagavond ( of toch?) maar omdat ik de scherpe schelpen wilde vermijden, en dat is gelukt geen lek dit keer!
Uitslagen zijn altijd maar relatief dus zal ik vandaag een keer de gemiddelde snelheid noemen
Allereerst de winnaar:
Ramses Bekkenk gemiddelde 35.861!!!!!!
1e dame P.Rooijakkers 31.251
Astrid 23.286
Eric 22.943
Jesper S 30.406
J.D.den Das 28.440
Ron S. 28.076
Ron J. 27.677
Ikzelf 28.026
We zien het al goed strand weinig wind in de rug en de Sluizen eruit wat betreft de gemiddelde snelheid maar dan toch even 35.6 gemiddeld rijden je zou er op de weg al moeite mee hebben zeker met 0.8 bar in je banden!
Door het opdelen van de race in twee stukken zullen we wellicht in de toekomst ook twee of drie wedstrijden krijgen b.v een van Hoek tot IJmuiden een van Wijk tot den Helder en een grote. wieweet maar commercieel grote kansen voor de organisatie. De Organisator van alle voorgaande jaren vanaf 1993 tot heden was o.a Phillip Kos hij was de initiatief nemer van deze tocht en nam afscheid, een tocht die eenvoudig te organiseren is zou je zeggen maar dat is niet meer zo alle gemeentes grenzend aan het strand hebben hun eigen regels en wetten overal moet je melden of een vergunning aanvragen, voor de Sluizen en de plaatsen Katwijk en Scheveningen waar je er even af moet hebben ook weer eigen regels. En wij doen maar wat, rijden maar raak en hebben een grote mond tegen andere strand en verkeers deelnemers de laatste jaren zijn er nogal wat incidenten geweest, de waarschuwing dit keer van de organisatie was/is dat als er weer incidenten komen ze de wedstrijd niet meet mogen organiseren van sommige gemeentes.
We staan als fietsers al in een beklaagden bankje dus zou het zomaar de laatste geweest kunnen zijn!
Zo zie je maar dat meneer Kos een bereklus heeft geklaard met deze organisatie waarvoor Dank!
Als laatste nog even vermelden dat mijn vriend Rien altijd op me staat te wachten bij Wijk om het door mij zo gevreesde 2e gedeelte heen te loodsen maar helaas zijn fysieke mogelijkheden hebben hem door zijn ziekte ( voorlopig) in de steek gelaten. Als vervanging stond daar nu Jack B net terug van vakantie en bereid ons te begeleiden tot den Helder waarvoor dank!
Groetjes Jan
Er bestaat niet zoiets als slecht weer, alleen slechte kleding. Vandaag moesten we dat maar ervaren, de weerberichten waren slecht. Wind en regen en een lage temperatuur. Toch nog enkele renners aan de start in Oostzaan. Jan L, Paul, Percy, Jerry, Renzo en ik. Ja jullie lezen het goed Renzo ging weer mee. Had al weer individueel enkele ritjes gereden en achtte zich fit genoeg om met de A mee te gaan. Hij moest ook wel want bij de B reed alleen Cees een rondje en dat was niet het vaste rondje.
Nu de winter langzaam zijn intrede maakt, met de hele groep bij elkaar gebleven. Iedereen draaide redelijk naar vermogen mee in het treintje en het werd duidelijk dat Renzo nog steeds venijnig kan overnemen.
De regen viel wel mee, klein buitje in het begin en voor de rest droog. Alleen de bladeren en het opspattende water maakte het fietsen iets minder prettig.
Onderweg sloot Robbie nog even aan maar bij Scharwoude reed hij rechtdoor naar Hoorn. Terug komen moet je rustig opbouwen en ik hoop hem weer in het voorjaar te zien bij de A.
Ondertussen naderde we Edam met rasse schreden en begon het tactische spel. Uiteindelijk plaatste Jerry een demarrage, Renzo en Jan pikte aan en de rest was gezien. De sprint ging tussen Renzo en Jerry, tja en dan is de winnaar voorspelbaar. Nog geen 50 km afgelegd, dus nog geen verzuring bij Renzo. Dan heeft hij nog steeds een prima sprint en won afgetekend.
Na de koffie en een rustig vertrek uit het koffiehuis werd er in Middelie gelijk gas gegeven. Percy was het slachtoffer en moest lossen. In de winter ben ik toch meer van het principe "samen uit, samen thuis" en gaf een brul. Vooraan knepen ze in de remmen en we waren weer compleet. Dat duurde niet lang, de jonge honden hadden toch wat last van hun hormonen en gaven direct weer gas. Weer viel de groep uiteen, Jan kon nog aanpikken maar Paul, Percy en ik waren de l..... Kennelijk is het voor Jerry en Renzo nog geen winter en trapte zij hard door. Percy vond het maar niets, had liever met zijn zessen gedraaid. In Purmerend haakten er 2 af, die gingen lekker naar huis. Jerry en Jan bleven gas geven en Paul en ik ploeterde lekker door, door de plassen en de herfstbladeren naar de finish in de Wijdewormer. Jerry mocht de sprint winnen, ik hoorde van Jan dat het een hele lange sprint van 7 km was. Hij begon al in Neck.😀
Daarna snel naar huis gereden en met een voldaan gevoel onder de douche gestapt. Uiteindelijk viel de regen mee en bestaat er inderdaad alleen maar slechte kleding. Ik denk dat ik een diepte-investering moet doen in een paar waterdichte handschoenen.
Peter
Vol verwachting klopt mijn hart, wie staat er aan de start?
Een klein groepje van zes deze keer, zij trotseren het matige weer.
Onderweg ook nog een paar van de B, die deden deze week ook weer mee.
Vorige week was alleen Cees op pad, de rest zat gewoon op zijn gat.
Bij de A waren Jan L, Paul, Aart, Percy, Jerry en ik present, pas als je in de regen rijdt word je een vent.
Live to ride, ride to live zou ik zeggen, tegen die gasten die op bed zijn blijven leggen (sorry anders rijmt het niet).
In gezwinde spoed naar Edam gereden en onderweg de plassen vermeden.
De regen viel eigenlijk wel mee, het was alleen de kou die zeer dee.
De winter komt nu langzaam op gang, weg is nu even de geldingsdrang.
Het tempo is minder hard, iedereen draait nu mee vanaf de start.
Maar aan het eind is het toch weer het zelfde lied, de sterkste wint weer eens niet.
Jerry ging ervandoor en ik koos zijn spoor.
Jerry ging nog een keer aan en ik liet hem deze keer niet gaan.
Een laatste duw op mijn trapper en ik was deze keer uiteindelijk rapper.
De koffie was lekker warm en met erbij gevuld speculaas, ook in de gevangenpoort denken ze aan Sinterklaas.
Op de terugweg vol goede moed heel snel naar de finish gespoed.
Jerry was getergd en gooide de zweep erop, hij legde ons er allemaal op.
Op de Zuiderweg was er kruid tegen gewassen, hij zou dat varkentje even wassen.
Jan hield nog zijn wiel maar zette niet meer aan, hij liet Jerry dus gewoon maar gaan.
Op de terugweg naar Purmerend zag ik de goedheiligman en zijn boot.
Hij kwam net aan met zijn hele pietenvloot.
Renzo stond op de brug, met zijn zoon op de rug.
Vaderplicht hield hem deze zondag van de fiets en won hij deze keer niets.
Peter
Vandaag een onstuimige dag, regen en (heel veel) wind. Toen ik 's morgens wakker werd heb ik eerst buienradar bekeken. De regen kletterde tegen mijn slaapkamerraam aan en dat was niet motiverend om de fietskleding aan te trekken. Voorspellingen waren echter redelijk. De meeste buien zouden langs ons heen trekken en de wind zou pas in de middag toenemen. Renzo appte dat hij er zou zijn dus appte ik terug dat ik er ook zou zijn. Jerry zat in Madrid, Percy sliep denk ik uit, Olaf rijdt elektrisch en alleen nog woon-werk en Dirk en Patrick zijn Zwift-boys geworden.
Zwift is het nieuwe fietsen in de herfst en winter. Niet meer de weergoden trotseren: de wind door je haren voelen, de regen en hagel die je gezicht geselen, koude vingers en tenen krijgen. Gewoon comfortabel binnen voor de kachel met een muziekje en moeder de vrouw erbij.
Ze zijn eigenlijk ook gameverslaafd, want Zwiften is indoor fietsen tegen iemand anders. Een soort computerspel met je eigen racefiets waarbij je op een virtueel parcours rijdt in een virtueel peloton. Waarschijnlijk effectiever dan buiten rijden, maar ik heb toch mijn bedenkingen. Met Zwift word je de nieuwe patatgeneratie denk ik. Hoe kun je anders een echte Flandrien worden als je, bij een beetje kou en regen, binnen gaat fietsen?
Maar misschien is dit wel de redding van het wielrennen. Tegenwoordig is het toch een beetje een oude mannensport. Mannen met een buikje, in strak lycra en op middelbare leeftijd die elke week denken dat ze in de TI Raleigh ploeg zitten en het snot voor de ogen rijden. De jeugd begint er niet meer aan. Afzien in de kou, raar pakkie aan, keihard trainen en leven als een monnik en dan nog geen droog brood verdienen als prof. Nee dan kun je beter gaan golfen, tennissen of voetballen. Dat levert veel meer op.
Om terug te komen op mijn stelling dat Zwift wel eens de redding van het wielrennen kan zijn: binnen trainen, virtueel parcours, computerspelletje, slechts een uurtje rijden, er zijn slechtere sporten denkbaar. De jeugd is computerverslaafd dus hier liggen kansen. En dan na het lezen van het boek van Thomas Dekker moet het zeker helemaal goed komen. Het leven van een wielrenner hoeft niet saai te zijn. Gewoon hoeren en snoeren, excessief drankgebruik en lekker feesten. Leven dat je eerder bij een popster verwacht dan bij een wielrenner. Als ik nu 10 was, wist ik het wel, wielrenner worden.
Maar ja ik behoor dus tot die groep middelbare mannen (nog geen buik gelukkig) die wel gewoon op de fiets stapt. Weer of geen weer en ik voel mij er gelukkig bij. Aart, Renzo en Jan L waren er ook en met zijn vieren reden we ons rondje. Onderweg bleek Aart geen goede benen te hebben en sneed hij een stukje af. Robby nam zijn plaats in, maar ging bij Scharwoude rechtdoor terug naar Hoorn. Het weer viel ook een beetje tegen. De buien ging niet langs ons heen maar over ons heen. De wind was ook iets steviger dan gedacht. Het stuk langs de dijk vol tegen, Renzo en ik moesten hard werken en Jan reed netjes achter ons om te kijken of we het goed deden. Ik hoopte op een soort pact van Dokkum, gezamenlijk over de finish komen, maar in wielrennen bestaat dat niet. Renzo dacht er anders over en trok een sprint (of iets wat ervoor moest doorgaan want met deze tegenwind was het onmogelijk om hard weg te rijden), ik probeerde nog aan te haken maar mijn kwaliteiten liggen zeg maar ergens anders (ik zoek nog steeds waar ze wel liggen, maar dit terzijde).
In de Gevangenpoort zat Chris van de B ploeg samen met Aart al aan de koffie. Omdat we nu rustig konden drinken zonder in de stres te raken dat mensen al weer snel zouden opstaan om weg te rijden, namen we ook een tweede bakkie. Moeten de uitbater toch een beetje tevreden houden en op deze manier werd de omzet toch even snel verdubbeld.
Helaas klaarde het weer niet op, integendeel. De regen kwam gestaag naar beneden en dus besloten we de oude route door Kwadijk te nemen. In Purmerend ging Renzo naar huis, Aart nam de route naar Landsmeer en ik bleef met Jan over. Dit keer niet over Neck maar direct de Zuiderweg gepakt. Toen we van de dijk af kwamen en onder de snelweg door reden werd denk ik net het lage drukgebied open gezet. De storm barste nu echt los en reden we tegen een muur van wind op. Hij gierde om ons heen en de schuimkoppen stonden in de sloten. Schuin tegen de wind hangend, links van de weg om maar niet in de bermsloot te waaien vervolgde wij onze weg. Ik op kop en Jan die zag dat het goed was.
Uiteindelijk na veel gezwoeg bereikte we de eindstreep, ik mocht winnen want had de 2e koffie van Jan betaald (hij krijgt precies gepast geld mee van Vera :), ik niet). Als man alleen hoef ik de huishoudpot niet te delen en neem ik altijd wat extra mee. Je weet nooit wat er kan gebeuren, kijk maar wat Thomas Dekker en Micheal Boogerd deden toen ze nog fietste.
Peter
"Mijn Battle"
Ik dacht altijd dat wielrenners asceten waren. Hard trainen, gezond eten, niet drinken, geen uitspattingen en vroeg naar bed. Nu Thomas Dekker een aardig beeld van zijn wielerleven heeft geschetst kan mijn ideaalbeeld van de wielrenner de prullenbak in. Hoeren en snoeren, zuipen en feesten is een ideale voorbereiding om de volgende dag goed te presteren. Zelfs een dag voor de start van de tour kun je dit doen. Hoogtestages? Bloktrainingen? Brommertrainingen? Zonetrainingen? Allemaal gelul en aan topwielrenners niet besteed.
Gisteravond zou ik de kroeg induiken om naar een band van een collega te luisteren en een uitbundige avond gaan beleven. Maar ik twijfelde, kroeg en laat naar bed zijn geen goede parameters om de volgende dag te vlammen bij de OKP. En het laatste appje op zaterdag was dat er een serieuze ploeg aan de start zou staan. Dus besloot ik vroeg onder de wol te kruipen, mijn handjes boven de dekens te houden en het drankmisbruik tot een glas warme melk te beperken.
Aan de start verschenen: Zwift boy Dirk, workaholic Renzo met rugpijn, zwemwonder Jerry, man van het overzicht Jan L, buurman Paul, nooit versagen Percy, titanium Nico, het beest van Oostzaan Nico en later sloot, broer van Martin, Paul aan. Helaas geen Hans, hij laat dit winterseizoen regelmatig een zondag lopen. Beginnen de jaren vat op hem te krijgen? Vergt het opa zijn zoveel energie of spelen de knieproblemen een steeds grotere rol? In ieder geval wordt hij zeker gemist.
De wind was niet hard maar wel dik. Alsof je door een bak yoghurt aan het rijden was. Ik kon er niet aan wennen en had moeite om de snelheid te onderhouden. Anderen hadden er geen last van, Dirk bijvoorbeeld trapte er rustig doorheen. Toch apart want hij traint voornamelijk binnen, misschien is dat het geheime wapen tegenwoordig. Zwiften, de nieuwe manier van trainen. Patrick zie ik ook al op Strava met Zwift uploads. Als wij door Wijdevenne rijden zit hij in zijn torenkamertje op Watopia, daar waar altijd de zon schijnt en geen wind is.
Renzo had op de fiets toch geen last van zijn rug, tenminste als ik naar zijn versnellingen keek. Menig keer reed hij zo van ons weg dus met de vorm zat het wel goed. Voorin werd er door een paar heren goed gedraait, achterin werd er heerlijk gelinkebald. Geen probleem hoor, adel verplicht en de sterkste schouders moeten nu eenmaal de zwaarste lasten dragen.
Op weg naar Edam werd er al vroeg allerlei tactieken bedacht, Jerry die de laatste kilometers het kopwerk schuwde en de benen rust gaf, Nico die steeds langere kopbeurten moest rijden omdat niemand overnam. Dirk en Renzo die snel van kop af gingen, iedereen was in zijn hoofd bezig met de sprint. Waar is de tijd gebleven dat we in de winter gezamenlijk en met de handjes op het stuur de rit voltooide? Nu is het elke week weer een race. Ruim 4 km voor de finish plaatste Jerry de eerste demarage, hij wilde wat balast kwijt maar het gat werd gewoon dicht gereden. Nico kwam op kop en kwam er ook niet meer vanaf. Dirk in het tweede wiel en ik als derde. Niet erg gunstig voor de sprint. Het wiel van Renzo moet je hebben, maar dit sprintkanon zat goed achterin en had een prima overzicht wie er als eerste zou aanzetten. Ik ging aan, lekker vroeg, red het toch niet op de laatste meters, Renzo pakte mijn wiel en dook het gaatje links naast mij in. Dirk ging er rechts langs en Jerry dook er ook achteraan. Uiteindelijk won Renzo vrij gemakkelijk.
Bij de koffie de terugkeer van Olaf. Na een afwezigheid van 3 maanden dit keer met de B mee. Blij dat hij weer terug is, maar ik hoop dat hij nog even in een opbouwfase blijft. Een komende winter met een ontketende Olaf lijkt mij geen pretje, ik zie het al voor mij hoe hij de verloren uurtjes weer inhaalt en ons het mes op de keel zet. Nee blijf nog maar eventjes rustig opbouwen en luister onderwijl naar de adviezen van Bert. Wordt je een nog beter mens van.
Na de koffie natuurlijk weer dat haastige gedoe om op tijd weg te zijn. Kan dat niet rustiger? Met een grote groep terug naar de Zuiderweg, in een gestaag maar rustig tempo naar Oosthuizen en toen wat gas richting Middelie. In Purmerend namen we afscheid van een aantal renners die het wel mooi genoeg vonden. Met een klein groepje verder en Jerry die een beetje verzaakte. Later bleek waarom, hij ging al heel vroeg ervandoor en niemand kon hem terughalen. Solo over de meet, een droomaankomst kan je wel zeggen.
Ik ben toch benieuwd wat hij gisteravond heeft gedaan, is hij die asceet die vroeg naar bed is gegaan en zich serieus heeft voorbereid of heeft hij het Amsterdamse nachtleven verkend en hier en daar een lijntje genomen? Als ik de berichten op Facebook moet geloven is dat wel de normale voorbereiding van Dirk. Hij wordt op menig feest gesignaleerd en kijkt dan vrij diep in het wijnglaasje. Er is echter één verschil met Thomas Dekker, Dirk slaapt de volgende dag dan gewoon uit en rijdt pas in de middag zijn rondje of gaat Zwiften. Is hij toch een normaal mens.
Peter
Beste OKP ers
Elke week wordt er door Peter of Hans een mooi verslag gemaakt van de A ploeg. Voor de B deed Roel dit zoals alleen Roel dat kon. Dit moet natuurlijk wel een vervolg hebben. Het is daarom jammer dat er nog geen nieuwe schrijver is. Kunnen natuurlijk ook verschillende schrijvers zijn. Je kan je verslag altijd sturen naar ons mail adres, voor het A verslag kan het natuurlijk ook. Heeft Peter of Hans een weekendje vrij.
Voor de foto’s video’s teksten enz. hebben we jullie nodig. Zijn er nog dingen die jullie willen delen stuur ze op en we zetten ze op de site. We hebben alvast wat ideeën op de link Fiets weetjes gezet.
Zo hebben we van Jan Leegwater krantenknipsels gehad van het 20 en 30 jarig bestaan van de Oostzaanse fietsploeg. Erg leuk om te lezen. En... volgend jaar vieren we ons 40 jarig bestaan!! Leuk om dan weer een stukje te schrijven voor de krant? De krantenknipsels kan je lezen op de Foto&Video link
Om alvast een voorzetje te geven lijkt het ons leuk om een foto van je fiets op de site te zetten. Een soort van pasfoto maar dan van je fiets. Je kan de foto sturen naar ons mail adres.
We hopen jullie een beetje enthousiast gemaakt te hebben.
Tot Zondag!
4-12-2016
Zwiftboy rules.
Vandaag een zeer mooie herfstrit. In het begin nog een klein wereldje, mist. Gelukkig kwam de zon al snel door en loste de mist op, hier en daar nog wel oppassen want het was glad.
Bij de kerk de return van Olaf, na een paar maanden afwezigheid stond hij weer bij de start in Oostzaan. Iedereen deed net of hij blij was dat Olaf weer terug was, maar ik meende toch te zien dat sommige een beetje bleekjes werden in het gezicht. Zou hij ons weer geselen met zijn tempo's?
Verder het vaste groepje met Jan L, Paul, Percy, Jerry, Nico, Dirk en Hans. Ja ook Hans had de weg naar Oostzaan weer gevonden en heeft de hele rit vanuit een luxe fauteuil kunnen aanschouwen. Relaxed in het laatste wiel had hij een mooi overzicht over de ploeg en kon hij gemakkelijk volgen.
Opvallend vandaag was het stroef rijden van Jerry. Normaal toch een van de motoren van de groep maar vandaag ging het niet. Zouden het de spanningen zijn van Sinterklaas? Is hij wel braaf genoeg geweest afgelopen jaar of vreest hij een afrekening als de goedheiligman morgen bij hem langs komt?
Een andere opvallende verschijning was Nico, vorige week al soepel meedraaiend maar met wat gedoseerde beurtjes. Vandaag ging het nog een stukje beter en viel zijn soepele rijden op. Makkelijk ronddraaiend deed hij zijn beurtjes op kop. Nog een paar weken en hij strijd mee voor de winst.
Maar Dirk was the Boss vandaag. Niemand kon aan hem tippen: steeds sleurend op kop, de snelheid hoog houdend en niet verzaken. Bij Edam kwam Olaf sprintend over hem heen, maar hij pakte het achterwiel en reed onbedreigd naar de overwinning. In het tweede deel deed hij dat nog eens dunnetjes over. Waar anderen zich verscholen en beurtjes lieten lopen deed Dirk gewoon zijn werk en maakte het ook gewoon af. Wederom als eerste over de finish. Zijn geheim? Ik denk de indoortrainer. Als ik zijn geuploade ritten zie en wat voor namen ze hebben, zie ik een duidelijk planmatige aanpak. Waar anderen (mijzelf incluis) gewoon kilometers maken en dat trainen noemen zie ik Dirk bezig met interval, wattages, FTP, etc. Dat betaald zich kennelijk uit.
Peter
4 december 2016.
Als mosterd na de maaltijd, ik ben rechts ingehaald door Peter van Diepen, toch nog een paar aantekeningen van mij. Niet zo zeer van de koers van vandaag, maar meer van wat zaken die onze aandacht verdienen.
Ten eerste wil ik melden afgelopen vrijdag samen met Wim Ansink op bezoek geweest te zijn bij Alain Noffray in Oostergouw. Eerder gingen Ben Janbroers, Piet Krol, Rien Schlikker, Jan Doets en Cees Krom ons voor. Alain is herstellende van een valpartij met de fiets in Spanje in december vorig jaar. Het herstel verloopt traag en Alain heeft veel moed en doorzettingsvermogen nodig (om van geluk nog maar te zwijgen) om progressie in herstel te boeken. Alain liet merken ons bezoek zeer op prijs te stellen en ik denk dat we onze fietskameraad in deze moeilijke periode moeten steunen. Laten we nadenken over goede initiatieven! Hij ligt in Oostergouw 1e verdieping Olievos kamer 98. Ten tweede wil ik melding maken van een godenzoon van de Kerkploeg Oostzaan: Jesper Smorenberg. Afgelopen zaterdag winnaar van de Beach Series in Scheveningen bij de Basislidmaatschapshouders. Zoon natuurlijk van Astrid en Ron Smorenberg. Ik belde Ron 's avonds op om te feliciteren en Ron dacht dat ik bedoelde te bellen in verband met zijn 2e plaats bij de 60+. De bescheiden houding van Jesper (niets van hem op de app of op Facebook) zal dus genetisch verband houden met moeder Astrid,zelf 5e bij de dames.
Tenslotte een bericht over mijzelf. Ik ben even uit beeld geweest in verband met ATB'en in Schoorl en slecht weer. Afhaken vanwege grootouderlijke verplichtingen is geen optie. Nog steeds leef ik voor de sport in de geest van Jacques Anquetil, laat naar bed en een regelmatige neut. Afgelopen donderdag heb ik me in de Henk Krol-selectie laten zien als een ambitieuze jonge hond. Ik moet zeggen, dat de aanwezigheid van Rene Baas mij in hoge mate motiveerde. Er moest een signaal afgegeven worden, dat zo maar meedraaien geen vanzelfsprekendheid is. Op de terugweg werd hij vakkundig geslacht door Henk Scheutjens op de Dodemansdijk. Panklaar werd hij in Purmerland bij de kerk afgeleverd.
11-12-2016
I will (just) follow.
Vandaag tijd genoeg gehad om na te denken over het verslag van vandaag. Het rijden van mij was niet noemenswaardig want ik voelde dat de benen (en de moraal) niet goed waren en nadat ik lang zat mee te harken ben ik maar achteraan gesloten en heb geprobeerd te volgen. Vorige week schreef Hans dat ik hem had ingehaald wat betreft het schrijven van onze avonturen. Niets is minder waar; Hans aan jouw schrijfstijl kan ik niet tippen maar omdat je niet elke week aanwezig bent heb ik steeds het toetsenbord beroerd, iemand moet het toch doen? Onze journalist Jerry laat toch niets van zich horen, ik denk een soort writersblock of misschien is ie helemaal geen journalist. Op de Whatsapp schrijft hij genoeg maar op deze pagina’s laat hij het even afweten. Wellicht komt dat nog.
Vandaag een klein groepje, Olaf had toch een kleine terugslag met zijn knie, Percy had andere verplichtingen en Renzo smeed het ijzer als het heet is. Pa Leegwater was er wel en met Paul, Dirk en Jerry hadden we een mooi groepje.
De wind was dik, de weg nat en ik dus niet in goede doen. Laat Strava het verhaal vertellen.
Het begin op weg naar Oostzaan in het wiel van Jerry en Dirk.
Na Purmerend toen het gas erop ging.
Ik deed een paar beurtjes mee maar moest al snel mijn meerdere erkennen in Dirk en Jerry. Emiel kwam er ook nog bij en deed ook paar beurtjes mee. Het was eigenlijk een koppelkoers met de rest als wieltjesplakkers erachter. Paul moest lossen en stak af, Ron S haalde we in maar sloot niet aan en Dirk won de sprint. Wij zagen het van veraf, want moesten lossen de laatste kilometer.
Na de snelle koffie (om 11.08 in het café gekomen, om 11.18! weer op de fiets, waar is de tijd van een rustig bakkie en pas om 11.30 uur weer de fiets op?) weer als een gek de aansluiting met de groep zoeken. Had een duwtje van Jerry nodig en pas in Middelie sloten wij aan.
Het ging naar de Zuiderweg iets langzamer dan de heenweg, moesten natuurlijk door Purmerend heen, dat houdt iets op en we hadden tegen wind. Aan het eind een echte koers. Demarrages van Jerry en Dirk en uiteindelijk was iedereen eraf en sprintte deze twee heren voor de overwinning. Dirk won weer, zijn 2e dubbel in successie. Nog even en hij is koning (van de) winter.
Na de sprint en het gebruikelijke nakaarten bij de finish weer naar huis. In een rustig tempo want de sju was er wel uit.
Peter
Archief 2016
18-12-2016
Vandaag een grote ploeg, ik telde 11 man die met elkaar de strijd aangingen. Ja strijd want rustige winterritten zoals jaren terug nog wel eens gewoon was zijn er niet meer. Elke week in de beugels en de ballen uit je broek fietsen. De een op kop en de zweep over de groep gooiend en de ander alleen maar volgend en proberen bij te blijven.
Ieder zijn eigen doelstelling zeg maar.
Jerry was super gemotiveerd want zag winstkansen, bij het vertrek in Oostzaan was hij al met de sprint bezig. Ik niet, de moraal is de laatste week een beetje zoek en dat gaat in de benen zitten. Pap in de benen en niet echt soepel kunnen rijden.
Daar hebben anderen geen last van, Jan L. Schuwt het kopwerk niet en doet gewoon zijn beurtjes. Nico reed weer soepeltjes mee en wordt met de week sterker, Paul rijdt steeds berekender en kon zelfs meesprinten. Percy heeft zelfs tijd om onderweg zijn gps apparaat uit te testen en op alle knopjes te drukken, Renzo heeft nog niets aan snelheid ingeboet en Emiel rijdt op zijn tank net zo hard als ieder ander op zijn lichte carbonnen fietsje. Hans is er ook weer bij, sloot hij voorheen nog wel eens de hele winter aan bij de B, reed hij nu het hele stuk mee met de A. Kan natuurlijk niet achterblijven bij generatie genoot Jan. Rik deed ook weer eens mee en reed menig gaatje gemakkelijk dicht, met achter hem een mooi rijtje volgers.
Over de rit weinig bijzonderheden, de weg was nat en we zagen na afloop er erg mooi uit. Het leek het Disney sprookje van de 101 dalmatiërs wel. Jammer dat we allemaal zwarte pakjes dragen, wit had het effect nog mooier gemaakt.
Jerry kreeg de zege kado, hij werd beloond voor zijn werk en mocht naar het schijnt winnen. Met zijn onuitputtelijke gebabbel heeft hij kennelijk veel vrienden gemaakt in de OKP. O ja, het gebeurd niet vaak maar vandaag haalden we weer eens de B ploeg in, is toch weer een tijdje terug. En dit terwijl de rit eigenlijk gemiddeld hard ging 1.03 is geen slechte tijd. O ja maar het is winter en dan is de lucht dikker dus meer weerstand dus eigenlijk hebben we wel hard gereden.
Het koffiedrinken ging nu beter. Gewoon de tijd gehad om mijn kopje leeg te drinken zonder de blaren op mijn gehemelte te hebben. Zowaar tijd om iets meer zinnen uit te kramen en zelfs een gesprekje aan te knopen, iets waar we tijdens het rijden geen tijd voor hebben.
Na de koffie een hele grote groep die het rondje via Oosthuizen deed. Lekker makkelijk meeliftend naar Purmerend en op de Zuiderweg begon het spelletje weer. Wie gaat er vroeg aan, wie kan volgen en wie moet eraf. Uiteindelijk bleken Nico en Jerry de mannen met de beste benen en redem weg bij de rest. Jerry zette nog een keer aan en won uiteindelijk. Ook in dit gedeelte van de rit werd de B weer ingehaald. Nu kan het zijn dat zij wel in een wintermodus rijden en gewoon de handjes op het stuur houden. In de A is dat zeker niet het geval, wintermodus bestaat daar niet (meer). Net als eigenlijk de opwarming van de aarde, ook echte winters bestaan niet meer.
Volgende week is het eerste kerstdag, ik weet niet of er gereden wordt. Kerstmis is tenslotte een familiefeest en ik weet niet of het thuis gewaardeerd wordt als je toch gaat rijden. Daarom vanaf hier: prettige kerstdagen.
Peter
18 december 2016. Ik was er klaar voor vandaag. Het weer zat mee, 7 graden en een lichte zuidwesten wind. Gisteravond geborreld bij Jan Hoff. Die hebben we een tijd niet gezien. Sinds hij in Spanje een huis heeft, besloot hij niet meer te gaan fietsen als de temperatuur onder de 10 graden daalt. Ik denk dat Flecha de logica hiervan niet snapt. Met als gevolg, dat Jan dit jaar niet meer dan 4500 kilometer gefietst heeft. Maar goed, de wijn was van een dermate hoge kwaliteit, dat ik vandaag vleugels leek te hebben. Ik voelde de pedalen niet. Weliswaar moest ik tot zeker de woonboten warm draaien, maar toen was de drog er toch echt goed ingefietst. We hadden een brede selectie. Ik noem Renzo Leegwater, JanLeegwater, Paul Waij, Nico Buddelmeijer, Percy Schmidt, Emiel van der Geer, Paul Daas, Peter van Diepen, Rick Krijt, Jerry Huinder en ik dan. Kijk, als Rick 3 mee is, dan weet je zeker, dat er niemand wegkomt. En ik merkte, dat Rick niet op oorlogspad was. Uitermate solide en dienend deed hij zijn werk. Af en toe reden er een paar renners weg, maar die werden steevast teruggehaald. Ja jongens, dromen doen we ´s nachts. We haalden vandaag een gemiddelde van 37 kilometer per uur. Afgelezen van mijn fietscomputer. Ik kan niet die details geven van Peter van Diepen. Het viel mij op, dat vorige week het eerste stuk tot Purmerend wandelend werd afgelegd. En dat leek mij vandaag het lastigste stuk. Even voor Schardam haalden we de B al in. Ik was even bang, dat ik voorbij het bruggetje in de melee van de B tercht zou komen en de aansluiting bij de A zou missen. Dit bleek mee te vallen. Er waren enkele B renners, die aanpikten. Ik noem Barend Cerneus, Gerard Visser, Bas Wouters, Willem Ansink en ook enige tijd Jan Doets. Bij de sprint was Renzo de grote afwezige. Rick 3 bleek het op een akkoordje gegooid te hebben met Jerry en zorgde ervoor, dat een Jan Leegwateroverwinning naar de vaantjes ging. Op de terugweg werd de A aangevuld door Aart Koster en ging Jerry ditmaal op eigen kracht er met de dubbel vandoor. We hadden vandaag bij de B een nieuwkomer. Piet Krol nam Joseph uit Eritrea mee. Joseph woont in het AZC in Zaandam. Piet zorgde voor een fiets en een outfit. Ik begreep dat Joseph in Eritrea ook fietste en zelfs wedstrijden heeft gereden. Hij is via Soedan, Libie en Italie in Nederland tercht gekomen. Een mooi initiatief van Piet!